...

De aanleiding voor dit arrest was een rechtszaak in Duitsland waar een patiënt een kopie van zijn dossier vroeg aan zijn tandarts met het oog op een mogelijke aansprakelijkheidsvordering. Het Duitse recht bepaalt dat de patiënt in zo'n geval de kosten moet vergoeden. Artikel 15, lid 3 van de Algemene Verordening Gegevensverwerking (AVG, in de omloop GDPR) bepaalt dat de verwerkingsverantwoordelijke (in dit geval de tandarts) aan de betrokkene een kopie verstrekt van de persoonsgegevens die worden verwerkt. Indien de betrokkene om bijkomende kopieën verzoekt, kan de verwerkingsverantwoordelijke op basis van de administratieve kosten een redelijke vergoeding aanrekenen. Dat lijkt duidelijk. Maar de Duitse rechter stelde toch de volgende vraag aan het Hof van Justitie: kan artikel 15, lid 3 niet zo worden uitgelegd dat de kosteloze verstrekking van een kopie alleen maar geldt wanneer die kopie wordt gevraagd om de rechtmatigheid van de verwerking van de persoonsgegevens te controleren en niet wanneer de kopie wordt gevraagd voor een ander doel zoals een aansprakelijkheidsvordering. Het Hof van Justitie volgde deze interpretatie niet: de verwerkingsverantwoordelijke is ook verplicht om aan de betrokkene kosteloos een eerste kopie van zijn medisch dossier te verstrekken wanneer dit verzoek wordt gedaan met een ander doel dan het controleren van de rechtmatigheid van de verwerking van persoonsgegevens. Met andere woorden: de eerste kopie is steeds kosteloos. Het Hof verduidelijkte ook nog de draagwijdte van het recht op kopie. In het kader van een relatie tussen arts en patiënt vloeit uit het recht op een kopie voort dat aan de betrokkene een getrouwe en begrijpelijke reproductie van alle verwerkte persoonsgegevens moet worden verstrekt. Dit recht omvat het recht om een volledige kopie te verkrijgen van de documenten in zijn medisch dossier die persoonsgegevens bevatten, indien de verstrekking van een dergelijke kopie noodzakelijk is om de betrokkene in staat te stellen de juistheid en de volledigheid ervan te controleren en om de begrijpelijkheid ervan te waarborgen. Artikel 9 §3 Patiëntenrechtenwet bepaalde aanvankelijk dat de patiënt recht had op een kopie tegen kostprijs. 'Tegen kostprijs' werd in 2007 geschrapt; in de plaats werd aan de koning de bevoegdheid gegeven om een maximumprijs per pagina te bepalen. In de voorontwerpen tot wijziging van de wet die de ronde doen, wordt ook die bepaling geschrapt zodat de wet 'AVG'-proof wordt.