...

De tekst van Braeckman is te lezen op de website van het Humanistisch Verbond, en het opiniestuk van De Rycke publiceerde Artsenkrant deze week op haar site.Braeckman stelt, terecht (?), dat de essentiële voorwaarden voor de euthanasie van Tine Nys vervuld waren. Zo oordeelde de Controle- en Evaluatiecommissie er over, en zo, suggereert Braeckman, leek ook de familie van Tine Nys er over te denken. Dat de psychiater op de begrafenis van Tine Nys het woord nam, lijkt voor Braeckman daarvan een wisse bevestiging te zijn.Nochtans, gaat Braeckman verder, ondernam de familie later toch juridische stappen. Dat betekent volgens hem dat er andere, 'eigenlijke initiatiefnemers', voor dit proces moeten zijn. Vast en zeker is er een gelobby aan de gang (geweest), maar of er zo'n eenduidig causaal verband is? Braeckman lijkt ook verrast dat niet alleen de uitvoerend arts zich moet verantwoorden, ook al gaven de twee andere artsen enkel advies, dat niet eens bindend is.Over dat advies, dat al of niet bindend moet zijn, werd de afgelopen jaren al wel vaker gediscussieerd. Zo stelt Raf De Rycke dat het wenselijk is dat het advies van de artsen alle drie positief en dus ook bindend is. Een ander voorstel van De Rycke, ook breed gedragen in de medisch-juridische wereld, is dat de tijdsspanne tussen het verzoek en de uitvoering verlengd zou worden van één naar zes maanden.Als de zgn. 'initiatiefnemers' van het proces een precedent willen scheppen om artsen die in principe een euthanasie willen uitvoeren, onder druk te zetten, dan is ook dit problematisch, weet Braeckman. Dat heel wat artsen zich nu effectief geïntimideerd weten, is waarschijnlijk een feit. Ook daarvan is Raf De Rycke overtuigd. Hij heeft het over het 'chilling effect', een term afkomstig uit het Angelsaksisch recht, die duidt op het ontmoedigen van het legitiem gebruik van een recht door de mogelijkheid van vervolging via juridische weg.Tegelijk echter, schrijft De Rycke terecht, weten andere artsen zich precies gesteund om evenzeer legitiem weerstand te kunnen bieden aan de maatschappelijke druk en/of de druk van een patiënt om euthanasie te krijgen. Euthanasie is geen recht. Men heeft enkel het recht erom te vragen.De Rycke oordeelt heel wijs dat aan beide zogeheten kampen gehoor moet worden gegeven. Zijn bezorgdheid is dan ook terecht om tegelijk het chilling effect zoveel mogelijk ongedaan te maken en niettemin voldoende openheid te blijven behouden voor legitieme reserves van een arts bij té intens aandringen of claimen.Ook patiënten die zich herkennen in het langdurig psychisch lijden van Tine Nys vrezen volgens Braeckman dat, wanneer een arts in dit proces effectief zou terechtstaan, het niet meer mogelijk zal zijn om op een waardige manier van het leven afscheid te nemen. Voor velen die langdurig psychisch lijden biedt de euthanasiewet paradoxaal genoeg wel degelijk een houvast om zich langer aan het leven te kunnen vastklampen. Uiteraard is de wet er niet als alternatief voor, of ter vermijding van zelfdoding, dixit Braeckman, maar het zou onzinnig zijn om hiermee geen rekening te houden.