...
Daar waren ze weer, de recidiverende golven van krantenartikelen waarin artsen afgeschilderd worden als meedogenloze geldwolven, poenscheppers, patsers. Deze keer begon het in De Standaard waar de kop luidde dat 11.000 artsen in België meer factureren aan het RIZIV dan het loon van onze eerste minister. Als vergelijking kan dat wel tellen natuurlijk. Hoeveel van economie moet je kennen om te beseffen dat omzet niet gelijk staat aan inkomen? Ik heb zelf op de middelbare school geen minuut economie gekregen, maar zelfs ik weet dat deze vergelijking zo mank loopt als,... ja, als wat eigenlijk? Waarschijnlijk heeft die journalist ooit eens iets gelezen over de zogenaamde Balkenende-norm in Nederland die stelt dat overheidsfunctionarissen in Nederland niet meer mogen verdienen dan de toenmalige premier van Nederland Jan Peter Balkenende. Laat ons dat eens vlug even, kort door de bocht, extrapoleren naar België moet die journalist gedacht hebben. Ik moet hier uiteraard niet in de verdediging gaan om uit te leggen dat wij ook veel onkosten hebben aan huurgelden, materiaal- en personeelskosten, afdrachten aan het ziekenhuis enzovoort. Ik mag veronderstellen dat de lezers van deze krant ook weten dat omzet niet gelijk staat aan loon. Maar het klinkt wel goed in de reguliere kranten. Het zal ook wel heel wat clicks opleveren op de website en wat gedoe op X, het voormalige Twitter. Het is zo een beetje als de seizoensgriep. Om de zoveel tijd zijn ze er weer, deze artikels. Het beste wat je er volgens mij tegen kan doen, is je schouders ophalen en wegkijken. Het waait wel weer over (tot binnen enkele maanden).Begrijp me niet verkeerd. Ook ik ben van mening dat de niet redelijke verschillen in inkomen tussen verschillende artsen mogen worden afgevlakt. Ook ik ben van mening dat artsen meer dan goed hun boterham verdienen. Maar ik ben ook van mening dat wij er bij momenten behoorlijk hard voor moeten werken. Ik ben ook van mening dat dit gepaard gaat met een grote verantwoordelijkheid en opofferingen. Het beeld dat sommige journalisten willen ophangen over artsen agiteert mij dus lichtjes. Weet die journalist ook dat wij tijdens een wacht meerdere keren per nacht gebeld worden? Dat wij op ieder moment naar het ziekenhuis moeten kunnen komen om een reeds opgenomen patiënt klinisch te zien omdat die een achteruitgang vertoont? Beseft die journalist ook dat wij heel wat tijd steken in bijscholingen tijdens het weekend en in de avond- uren? Weet die journalist ook dat deze bijscholingen vaak ook nog eens belachelijk veel geld kosten? Of dat heel wat collega's veel onbezoldigde tijd steken in de opleiding van toekomstige collega's of beleidsfuncties opnemen binnen de organisatie waar ze werken,... Och, waarom zou ik al deze zaken opsommen? Jullie lezers beseffen dat maar al te goed. Als onze eerste minister of deze journalist jaloers zijn op ons inkomen, waarom niet gewoon terug naar de universiteit gaan en geneeskunde studeren? Het beroep staat open voor iedereen. Er zijn twee beroepsgroepen die discussies in de publieke opinie nooit kunnen winnen. Enerzijds zijn dat de mensen uit het onderwijs, als het over hun overvloed aan vakantiedagen gaat. De andere groep zijn de artsen, als de discussie weer oplaait over hun inkomen. Beide discussies vertonen een cyclisch verloop. Ze komen en gaan. Ik geef mezelf de goede raad: "laissez passer", maar ook nu ben ik er weer eens niet in geslaagd. Ik ga er de volgende keer proberen rekening mee te houden. Sorry dat het me deze keer niet helemaal gelukt is!