...
De eerste patiënten gaan er vlotjes doorheen maar nummertje vier is een spelbreker: een patiënte met aambeien die geen Nederlands spreekt. Ze heeft wel haar 10-jarige dochter bij die als tolk fungeert. Zonder ook maar enige spier te verrekken, vertaalt ze moeders toiletgang met alle details die ik ook maar vraag. We worstelen er ons samen door, dat lukt, maar niet binnen de tijd. Ze zijn net de kamer uit, als mijn telefoon twee keer achter elkaar gaat. Alarm. Dit is onze het-is-dringend-familie-code. De kinderen weten dat we niet gestoord mogen worden als we aan het werk zijn, tenzij het heel dringend is. Afspraak is dan dat ze twee korte belletjes geven achter elkaar. Dit dus...