...

Stan Politis (BVAS) wijst er namelijk op dat het aandeel van de artsenhonoraria in de totale uitgaven voor gezondheidszorg het voorbije decennium gedaald is. "Er zou geen sprake zijn van een 'ontsporing' in artsenhonoraria als men de 'spoorbreedte' had behouden. Ten eerste zijn er tijdens de coronajaren in de honoraria onderbenuttingen geweest ten belope van ongeveer twee miljard. Die bedragen zijn in RIZIV-terminologie 'bevroren', wat wil zeggen dat men de bedragen die voorzien waren niet meer kan uitgeven." "Ten tweede is er de structurele kostencompensatie van 100 miljoen euro die artsen moet compenseren voor de oplopende kosten voor personeel, energie en dergelijke: dat bedrag is structureel (recurrent) weggehaald uit de groeinorm. En ten derde financiert het RIZIV steeds meer projecten onder het label transversale doelstellingen of geïntegreerde zorg. De budgetten voor die projecten zijn 'gereserveerd', wat wil zeggen dat ze sowieso uitgegeven mogen worden, ongeacht het behalen van doelstellingen. Ook dat geld kan niet meer geïnvesteerd worden in curatieve zorg. Mochten al die bedragen in het systeem gebleven zijn, dan was er nu geen sprake van overschrijdingen." Dat de uitgaven voor curatieve zorg stijgen, is overigens de logica zelve, stelt Politis. "Het is niet aan de artsen te wijten dat de bevolking vergrijst en dus meer curatieve zorg nodig heeft." Naast de vergrijzing speelt ook de bevolkingsgroei een rol in de groeiende vraag naar zorg. Volgens Statbel telde België 11.150.516 inwoners op 1 januari 2014; op 1 januari 2024 waren dat er 11.763.650 - een toename met 5,5% op tien jaar tijd. De stijging in artsenhonoraria kan daarnaast ook niet los gezien worden van evoluties in medische technologie, zegt Politis. "Er is een toename van het aantal geplaatste heup- en knieprotheses - die is gerelateerd aan de vergrijzing. Ook de evolutie van hartklepoperaties naar hartklepvervangingen via de lies zorgt voor een opwaartse druk." Er is ook een forse overschrijding van de uitgaven voor geneesmiddelen. "Ik wil niet uitsluiten dat er daarbij vermijdbare uitgaven zitten, bijvoorbeeld onvolledig opgebruikte medicatie in grote verpakkingen", zegt Politis."Maar als je kijkt naar waar de groei vooral zit, bijvoorbeeld medische oncologie, dan is dat voor de patiënt een goede zaak. Iemand met een nierkanker met longmetastase had vroeger een overleving van amper zes maanden. Dankzij nieuwe maar dure medicatie is dat vandaag voor veel van deze patiënten drie à vier jaar. Wat moet je als arts anders doen dan de beste medicatie voorschrijven? Want die levert voor de patiënt extra kwalitatieve levensjaren op." Ook voor migraine, urticaria, psoriasis, of rheumatoïde arthritis zijn er nieuwe geneesmiddelen die de levenskwaliteit van de patiënt verhogen. "Het gaat dan echt niet op om ongenuanceerd het 'voorschrijfgedrag' van de arts met de vinger te wijzen", zegt Politis. BVAS is bereid mee inspanningen te doen om het budget 2025 in evenwicht te brengen - tot aan een bedrag van 73,5 miljoen euro in 2025. "Dat is volgens de Commissie voor Budgettaire Controle het becijferde aandeel van artsen in de totale overschrijving. Tot daar hebben we alle begrip", zegt Politis. "Maar het is niet te verantwoorden meer curatieve zorg op te offeren, als we tegelijk zien dat aan budgetoverschrijdingen door medische huizen niet geraakt mag worden, en dat sommige transversale projecten niet eens gevraagd wordt om uitkomst- of succesindicatoren te definiëren. Marge voor privileges is er niet."