Deze column was Covid-19 vrij, maar het virus bleek niet steeds te stoppen. Het onderwerp is Tsjernobyl, naar aanleiding van de niet te missen televisiereeks. Het is briljante fictie, geen documentaire, maar een redelijke beschrijving van wat er is gebeurd.
Een dysfunctioneel communistisch regime probeert de enorme ramp, veroorzaakt door eigen falen, eerst te ontkennen en vervolgens te minimaliseren. Dat zijn ook alle elementen van het Chinese virus. De Spaanse griep kwam niet uit Spanje, het Wuhanvirus is wel made in China, in de gruwelijke wet markets. Schubdieren worden er verkocht omwille van hun schubben, zeer gewild in de oeroude Chinese geneeswijzen, ofte oliedomme kwakzalverijen die hele diersoorten van de aardbol vegen voor hun belachelijke ideeën. China heeft de ramp eerst ontkend, vervolgens geminimaliseerd en gebaart nu van krommen aas.
De immense epidemie van schildklierkanker in Tsjernobyl is evengoed ontstaan door psychopathische ontkenning: de overvloedige radioactieve fall-out kwam via het weidegras in koemelk terecht, en zo in kinderen en hun schildklieren. Er vielen slechts negen doden, omdat schildklierkanker het lieverdje onder de kankers is, maar de morbiditeit is zeer groot. Daarnaast werden er 47 werknemers gedood, voornamelijk door stralingsziekte. Overige sterfgevallen zijn gelukkig beperkt gebleven tot doden in speculatieve rekenmodellen. De minder onbetrouwbare berekeningen komen uit op 4.000. Dat is een relatief klein aantal, niet weer te vinden in de dagelijkse slachting in Oekraïne. De levensverwachting van jongens bleef er hangen rond de 63 jaar in de jaren 1990, 11 jaar minder dan België. Enkel failed states in Afrika doen het slechter.
Rekenmodellen zijn zoals God: ze weten alles en kunnen alles. Als je erin wil geloven
De schuldigen zijn de usual suspects in het vroegere Oostblok: slechte alcohol, slechte tabak, slecht eten, slechte wegen en een slecht leven. De werkelijke dodentol van Tsjernobyl is speculatief, omdat we de gevolgen van blootstelling aan lage dosis straling niet kennen, enkel die aan hoge en middelhoge dosis. Er bestaan drie modellen: een model dat schade door straling extrapoleert tot de allerlaagste dosis, hetzelfde model dat bij lage dosis een drempel veronderstelt en hormesis. Hormesis betekent prikkel: een lage dosis straling prikkelt het herstel van DNA en is daarom gunstig.
Zoals een beetje alcohol of een beetje minder hygiëne is een beetje straling gezond. Minder hygiëne beschermt tegen allergie, bepaalde kankers en vroeger kinderverlamming. Hormesis is een best case speculatie, te funderen in wat bekend is over DNA-herstel. De worst case speculatie, een drempelloze extrapolatie van schade tot de laagste dosis, betekent dat in de wereld de grote slachtingen worden aangericht door natuurlijke, 'groene' radioactiviteit.
Zo vallen er theoretisch 480 doden per jaar door natuurlijk radioactief radon in de Ardennen. Er vallen officieel in tien jaar tijd meer doden door natuurlijke radio-activiteit in de Ardennen, dan door de hele ramp van Tsjernobyl in Oekraïne. Maar rekenmodellen zijn zoals God: ze weten alles en kunnen alles. Als je er in wil geloven.
Een dysfunctioneel communistisch regime probeert de enorme ramp, veroorzaakt door eigen falen, eerst te ontkennen en vervolgens te minimaliseren. Dat zijn ook alle elementen van het Chinese virus. De Spaanse griep kwam niet uit Spanje, het Wuhanvirus is wel made in China, in de gruwelijke wet markets. Schubdieren worden er verkocht omwille van hun schubben, zeer gewild in de oeroude Chinese geneeswijzen, ofte oliedomme kwakzalverijen die hele diersoorten van de aardbol vegen voor hun belachelijke ideeën. China heeft de ramp eerst ontkend, vervolgens geminimaliseerd en gebaart nu van krommen aas. De immense epidemie van schildklierkanker in Tsjernobyl is evengoed ontstaan door psychopathische ontkenning: de overvloedige radioactieve fall-out kwam via het weidegras in koemelk terecht, en zo in kinderen en hun schildklieren. Er vielen slechts negen doden, omdat schildklierkanker het lieverdje onder de kankers is, maar de morbiditeit is zeer groot. Daarnaast werden er 47 werknemers gedood, voornamelijk door stralingsziekte. Overige sterfgevallen zijn gelukkig beperkt gebleven tot doden in speculatieve rekenmodellen. De minder onbetrouwbare berekeningen komen uit op 4.000. Dat is een relatief klein aantal, niet weer te vinden in de dagelijkse slachting in Oekraïne. De levensverwachting van jongens bleef er hangen rond de 63 jaar in de jaren 1990, 11 jaar minder dan België. Enkel failed states in Afrika doen het slechter.De schuldigen zijn de usual suspects in het vroegere Oostblok: slechte alcohol, slechte tabak, slecht eten, slechte wegen en een slecht leven. De werkelijke dodentol van Tsjernobyl is speculatief, omdat we de gevolgen van blootstelling aan lage dosis straling niet kennen, enkel die aan hoge en middelhoge dosis. Er bestaan drie modellen: een model dat schade door straling extrapoleert tot de allerlaagste dosis, hetzelfde model dat bij lage dosis een drempel veronderstelt en hormesis. Hormesis betekent prikkel: een lage dosis straling prikkelt het herstel van DNA en is daarom gunstig.Zoals een beetje alcohol of een beetje minder hygiëne is een beetje straling gezond. Minder hygiëne beschermt tegen allergie, bepaalde kankers en vroeger kinderverlamming. Hormesis is een best case speculatie, te funderen in wat bekend is over DNA-herstel. De worst case speculatie, een drempelloze extrapolatie van schade tot de laagste dosis, betekent dat in de wereld de grote slachtingen worden aangericht door natuurlijke, 'groene' radioactiviteit.Zo vallen er theoretisch 480 doden per jaar door natuurlijk radioactief radon in de Ardennen. Er vallen officieel in tien jaar tijd meer doden door natuurlijke radio-activiteit in de Ardennen, dan door de hele ramp van Tsjernobyl in Oekraïne. Maar rekenmodellen zijn zoals God: ze weten alles en kunnen alles. Als je er in wil geloven.