Ik ben opgevoed met de boodschap dat de evidence-based medicine (EBM) de sleutel is tot de beste zorg voor patiënten. Als je het allemaal volgens de richtlijnen doet, krijgt je patiënt een kwaliteitsvolle zorg . Hij of zij wordt gezonder en leeft ook langer, als je maar de doelstellingen haalt: een goed HbA1C (de klassieker), maar ook stoppen met roken voor COPD'ers, geen antibiotica bij oorontsteking, geen Rx'en voor enkeldistorsies die rondlopen, ... Maar wint de patiënt daar ook echt iets bij? Voelt hij zich beter? Is hij gelukkiger?
