Huisartsen herkennen arbeidsgerelateerde aandoeningen vaak niet

Het werk heeft een belangrijke invloed op de gezondheid van het individu, omgekeerd hebben gezondheidsklachten ook een belangrijke impact op het werk dat iemand uitvoert. Arbeidsgerelateerde aandoeningen worden vaak niet herkend door de huisarts. Het niet of laattijdig diagnosticeren leidt tot een minder goede prognose, maar ook tot gemiste kansen qua preventie of aangepast beleid. De huisarts kan door zijn positie in de gezondheidszorg een sleutelrol spelen in vroegdetectie en in een gerichte verwijzing naar de betrokken sociale of medische instanties. Dokter Brecht Verbrugghe zet in zijn masterproef krachtlijnen uit voor de oplossing van deze problematiek.

...

Arbeidsgerelateerde aandoeningen komen heel frequent voor. Meestal gaat het over orthopedische klachten zoals rugklachten, de zogenaamde Repetitive Strain Injuries (RSI) zoals de tenniselleboog en psychische klachten, waaronder burn-out. Toch stoten huisartsen op heel wat barrières om klachten van patiënten te linken aan arbeidsomstandigheden en er vervolgens mee aan de slag te gaan. "Op sommige van die barrières heeft de huisarts zelf een impact, op andere niet", aldus Brecht Verbrugghe, werkzaam op een interne arbeidsgeneeskundige dienst. "Een gebrek aan arbeidsgeneeskundige kennis kan een barrière zijn, maar vooral een gebrek aan kennis over de te volgen procedures en de wetgeving. Er moeten heel wat formulieren ingevuld worden en het is zoeken naar de correcte informatie daarover (voorbeelden zijn de uitzonderingen bij de arbeidsongeschiktheid of arbeidsongevallen). Ook is het niet altijd gemakkelijk om te weten wie de arbeidsgeneesheer van een bedrijf is, vaak is hij moeilijk bereikbaar of er zijn vragen over de gedeelde loyaliteit. Bovendien speelt de moderne arbeidsmarkt parten. De huisarts en de bedrijfsarts kunnen wel pleiten voor aangepast werk, maar het is de werkgever die beslist of die aanpassing zal gebeuren. Hij is daartoe niet verplicht, wat secundaire preventie moeilijk maakt."Registreren casussen Voor de masterproef registreerden twaalf huisartsen gedurende twee weken alle casussen die volgens hen met het werk van de patiënt te maken hadden, alsook hun vragen en bemerkingen. Op die manier werd door hun ervaringsbril gekeken naar de feitelijke moeilijkheden die optreden in een 'arbeidscasus'. Dit werd gecombineerd met interviews van experts en geconfronteerd met de literatuur. Vanuit deze struikelblokken, reikt de masterproef van dr. Verbrugghe een aantal oplossingen aan: elementen die opgenomen kunnen worden in een handige en snel consulteerbare praktijkgids. "Wetgeving en procedures zouden kunnen aangepast worden en instanties als het ziekenfonds, de personeelsdienst en de arbeidsongevallenverzekering kunnen de huisarts ondersteunen om zo de administratieve overlast te verlichten", aldus dr. Verbrugghe.