...
Als ik zelf iets aan het lijf heb, zijn er twee mogelijkheden: ik negeer, of ik panikeer. Zo ook die avond van onze vakantie in Zwitserland. Plots was mijn ene onderbeen dubbeldik en keihard. Een DVT! Straks een longembool! Als ik hiermee in bed kruip, ga ik dood! Dus ben ik niet in bed gekropen maar reden we naar de Notfalldienst van het plaatselijke ziekenhuis. De aanpak op spoed in Zwitserland gebeurde heel gestandardiseerd, er werd geen onderzoek te veel gedaan; wat een verschil in ons plaatselijk ziekenhuis! Maar wat is de taak van een spoedgevallendienst? Juist, levensbedreigende zaken diagnosticeren en behandelen. En dat deden ze. Alle andere oorzaken van een gezwollen onderbeen gingen vanzelf wel over of konden door de reguliere artsen overdag verder bekeken worden.