"Om infectiecontrole en -preventie te verbeteren, is veranderingsmanagement en implementatiekunde nodig vanuit een 'multi-modusstrategie'."
...
Aldus professor Isabel Leroux-Roels (Hospital Outbreak Support Team, UZ Gent) op 'Jo's symposium', een sympathieke bijeenkomst in AZ Jan Palfijn Gent voor het pensioen van verpleegkundige ziekenhuisinfectiecontrole Jo Lootens. Leroux-Roels wees op het stijgend aantal multiresistente organismen (MDRO) in Zuid-Europa en Noord-Afrika, maar ook bij ons. "Een bedreiging", aldus de prof. Ook omdat patiënten door de vergrijzing steeds kwetsbaarder worden. En omdat het aantal nieuwe antibiotica in de wereldwijde pipeline van de farma sterk daalt wegens geen interessant businessmodel. Momenteel zijn het er minder dan vijf. "Preventie wint dus sterk aan belang", zegt ze. De WGO voorspelt een stijging van het aantal AMR's (Antimicrobial resistance) van 2,7 miljoen in 2019 naar tien miljoen in 2050. De Belgische overheid bereidt de zorginstellingen hierop voor met nieuwe besluiten voor 2024-2026. Hopelijk houdt men dan rekening met een aantal elementen." Vooreerst moet de misleidende term 'ziekenhuishygiëne' op de schop. "Het gaat over zorginfecties die alle zorginstellingen treffen, niet enkel ziekenhuizen. En 'hygiëne' doet denken aan 'properiteit'. De connotatie zit fout, het is de kuisploeg niet. Een betere term is Infectiepreventiecontrole (IPC)." Veel gebeurt nog manueel. Er is nood aan technologie, 'machine-learning', AI, automatisatie en robots voor surveillance, detectie van infectieclusters enz. Eenzelfde software en EPD's in alle ziekenhuizen zou al flink helpen. "En duurzaamheid is belangrijk. Bij infectiepreventie gaat het over heel veel wegwerpmateriaal en weinig gebruikte disposables." Er is meer geld nodig voor IPC. "Het Antimicrobial stewardship (AMS) kan beter, de band met IPC wordt best aangehaald en een integratie in het antibioticabeleid - met isolatie, handhygiëne enz. - is nodig." En hogere normen voor IPC-professionals. Leroux-Roels: "Nu is er een verpleegkundige per 250 bedden, in realiteit vaak maar een per 450. Dat is onmogelijk. Voor acute bedden is een verpleegkundige per 100 en in langdurig verblijf een per 250 bedden vereist." Meer multidisciplinaire teams met een arts of apotheker klinisch bioloog en verpleegkundigen zijn nodig. Ze worden best opengesteld voor paramedici, laboranten enz. Tot slot moeten de universiteiten nadenken over een geïntegreerde opleiding infectiepreventie met verschillende modules voor artsen en verpleegkundigen.