...
De onderzoekers die hun resultaten publiceerden in Communications Earth & Environment, onderzochten 41 soorten zeevruchten. Ze bekeken soorten die of in volle zee worden gevist, of worden gekweekt. Ze kenden iedere zeevruchtensoort een dichtheidsscore voor essentiële nutriënten toe, waarbij onder andere rekening werd gehouden met de vet- en vitamine-inhoud. Voor 34 soorten vonden ze gegevens over de uitstoot van broeikasgassen. Ter vergelijking namen ze ook kip, varkensvlees en rundsvlees in hun analyse op. Vooral op zee geviste zalm en kleine pelagische vis scoorden goed, met een gunstige verhouding tussen de voedingswaarde en uitstoot van broeikassen. Met pelagische vis bedoelt men vis die in de open zee zwemt, vaak dicht onder het wateroppervlak. Kleine pelagische vissen zijn ansjovis, makreel en haring. Ook gekweekte schelpdieren (mosselen, sint-jacobsschelpen en oesters) bleken een milieuvriendelijke voedselbron te zijn, maar hun voedingswaarde viel iets lager uit.Grote pelagische vissen zoals tonijn hebben een relatief hoge voedingswaarde, maar hun productie is iets vervuilender. De productie van witvis zoals kabeljauw is mild voor de planeet, maar de voedingswaarde wordt laag becijferd. In zee geviste schaaldieren brengen de hoogste uitstoot teweeg, met een ecologische voetafdruk die enkel die van rundsvlees moet laten voorgaan. Effecten die optreden na de productie van de verschillende soorten zeevruchten, bijvoorbeeld in verband met koeling en transport, werden niet in de berekeningen opgenomen. Zeevruchten scoren dus uiteenlopend op schalen voor voedingswaarde en milieu- impact. Maar zoals co-auteur Peter Tyedmers opmerkt: "Telkens als rundsvlees door vis vervangen wordt, betekent dat een kleine winst voor het klimaat. Het hoeft niet bij elke maaltijd te zijn." Voedselproductie vertegenwoordigt ongeveer een derde van de globale uitstoot van broeikasgassen. Meer dan de helft daarvan is afkomstig van veeboerderijen.