...
De Beurs werkte jaren als onderzoeker in de geestelijke gezondheidszorg (ggz), onder andere naar suïcidaal gedrag, en is nu hoofd van Epidemiologie, Data, Evaluatie en Monitoring bij het Trimbos-instituut. Hij weet goed van slecht onderzoek te onderscheiden en loodst de lezer in een vlot leesbaar boek langs de vele valkuilen in het denken over zelfdoding. Ondertussen leer je wat we wél met zekerheid weten en welke implicaties dat heeft voor de dagelijkse praktijk. Een van de belangrijkste foute aannames is wellicht dat je er maar beter niet over kan praten, je zou mensen maar op ideeën kunnen brengen. Niets is minder waar. Praten helpt. Misschien is het wel de belangrijkste boodschap van dit boek: we moeten zelfmoord bespreekbaar maken, hoe moeilijk dat ook mag lijken. Alleen zo kunnen we zelfmoord uit de taboesfeer halen en het stigma dat op de psychiatrie rust neerhalen.Alle zorgvuldig onderbouwde inzichten en raadgevingen in dit boek wijzen in dezelfde richting. Veel suïcidale mensen willen helemaal niet dood, ze willen ontsnappen aan hun situatie of aan hun gedachten. Daarom moeten we de boodschap blijven uitdragen dat hulp zoeken helpt.Dat is ook de reden waarom zorgprofessionals de nodige opleiding moeten krijgen zodat ze suïcide durven en kunnen bespreekbaar te maken. Media moeten leren op een constructieve manier met zelfdodingen om te gaan, terwijl naasten (in familie, werk of vrije tijd) beter geïnfomeerd kunnen worden over de kracht van het stellen van de vragen die levens kunnen redden. De Beurs heeft een toegankelijk en belangrijk boek geschreven. Het zal veel mensen met suïcidegedachten en de mensen in hun omgeving kunnen helpen om met het schijnbaar onafwendbare in het reine te komen. Het is bovenal verplichte lectuur voor alle hulpverleners, van huisartsen of ggz-medewerkers tot hulplijnbeantwoorders en beleidsmensen.