...
Samen met pianist Michael Lifits ontkracht Vilde Frang met verve de clichés die Franz Schubert en Niccolo Paganini van elkaar gescheiden houden. Zo wordt de schuchtere, miskende en ernstige Schubert nogal gauw tegenover de flamboyante supervirtuoze en als superster aanbeden Paganini geplaatst.Vilde Frang neemt een uur en een kwart de tijd om die clichés te weerleggen of toch minstens te nuanceren. Dat doet ze door gevoelige kant van Paganini's muziek op te zoeken, en de zangerige aspecten ervan te benadrukken, zoals in zijn variaties voor soloviool op een thema uit La molinara van Paisiello. En ze toont dat Schuberts muziek, al dan niet in herwerkingen, ook de nodige duivelse virtuositeit en acrobatieën biedt. En zo komen beide werelden plots heel dicht bij elkaar.Schubert woonde in de lente van 1828 overigens een concert bij van Paganini in Wenen en verklaarde achteraf dat hij "een engel had horen zingen." Die engel zit nu in de muzikale zielen van Vilde Frang en Michael Lifits. Ze musiceren heel geraffineerd en technisch heel gaaf. Ook de opnametechniek resulteert in een glashelder geluid. Zo hoor je zowel in Wenen én Italië de vroegromantiek ontluiken en haar eerste smakelijke vruchten voortbrengen. Zowel de verrassende muziekkeuze, het frisse vioolspel als het delicate samenspel maken van deze cd een pareltje.