Waanzin in Venetië

Het eiland is een originele tip met medische achtergrond als u van plan bent de Biënnale van Venetië te bezoeken. Het ligt op amper 10 minuutjes met de vaporetto van San Marco. Van 's morgens vroeg tot voorbij middernacht kan je met de vaporetto vanuit San Zaccaria, het ponton vlakbij San Marco, met lijn 20 richting Lido, tot San Servolo varen. Soms zit je zalig alleen op de boot.Onderweg maak je de mooiste foto's van de basiliek San Giorgio Maggiore waar Berlinde De Bruyckere voor de duur van de Biënnale (tot 24 november) een briljante tentoonstelling heeft lopen.Aangemeerd aan het ponton van San Servolo kun je meteen via de imposante met palmbomen en kunstwerken omgeven inkom van het centrale gebouw binnenstappen, of via een wandelpad langs de met een muur met kijkgaten omgeven waterlijn doorlopen, het park in. Het centrale gebouw omvat zowel de receptie van het hotel, de campus van de in 1995 geopende Venice International University (VIU) als het in 2004 geopende Museo del Manicomio.De universiteit heeft ondertussen meer dan 20 partners, van de VS tot Beijing, van Tokio tot Zuid-Afrika, van Sint-Petersburg tot Korea. Ook de KU Leuven is partner van de VIU. In de gezellige cafetaria, waar je terecht kan voor een hapje en een drankje, zie je dan ook een boeiend allegaartje van studenten uit alle continenten.Tijdens ons verblijf waren de studenten ook druk doende een tentoonstelling op te bouwen rond het thema "Travellers Mirror Cities" waarin gezocht werd naar verborgen lagen die onderhuids in steden verspreid over de hele wereld te vinden zijn. Bijzonder interessant op het eiland is een bezoek aan het Museo del Manicomio oftewel Museum van de Waanzin. Van maandag tot vrijdag kan je dit museum bezoeken, telkens om 11u30 en om 14u45. Je kan de geleide rondleiding volgen, of alleen door de zalen wandelen. Het museum vertelt het verhaal van het eiland van begin 18de eeuw tot de sluiting van de instelling in 1978. Ook de kerk, de oude apotheek en de anatomiekamer kunnen bezocht worden. Reeds meer dan duizend jaar is het eiland bewoond door kloostergemeenschappen. In oorlogstijden werden er gewonde soldaten verzorgd. Vanaf de 18de eeuw werd het eiland ook een toevluchtsoord voor geesteszieken. Het museum geeft een uitstekend beeld van drie eeuwen psychiatrische zorg op het eiland. Je leert er alles over de diverse therapieën die er werden aangewend: watertherapie, ergotherapie, farmacotherapie, elektroshocktherapie, maar ook muziektherapie. Je krijgt er zowel een dissectietafel als een prachtige fortepiano te aanschouwen. Maar je leert er ook veel over het dagelijkse leven op het eiland waar de patiënten ook de moestuinen moesten onderhouden. In een aparte expo wordt ingegaan op de pellagra-epidemie die de armste bevolking van Italië teisterde en vaak leidde tot dementia praecox. Het is gelukkig niet allemaal kommer en kwel op het eiland. De hotelgasten zijn ondergebracht in de diverse gebouwen van het vroegere asiel die verspreid liggen over het hele eiland. De kamers zijn basic, maar je geniet er wel van een zalige rust in een prachtig park, een verademing na een dag in de drukte van Venetië. Maar er zijn nog troeven. Dat zijn bijvoorbeeld de kunstwerken die her en der op het eiland in de natuur te vinden zijn. En dat is het restaurant Robe da Matti, waar je zowel terecht kan voor het ontbijt, de lunch of het avondmaal. De naam van het restaurant is een knipoog naar de Italiaanse film uit 2012, Roba da Matti, te vertalen als 'Gekke Dingen'. Een heerlijke Italiaanse keuken, met een hoek af. Ook als u niet op het eiland logeert, kunt u er met de vaporetto aanmeren.