...

Wat is uw beste eigenschap, en wat is uw slechtste eigenschap? Mijn sterkste punt is mijn passie en mijn blijvend enthousiasme om dingen waarin ik geloof aan te pakken om uiteindelijk mijn doelen te bereiken. Ook mijn - tegen wil en dank - blijvend geloof in de goede bedoelingen van anderen. Dat is dan ook mijn slechtste eigenschap.Wat was u geweest als u geen arts was geworden?Zonder enige twijfel ondernemer. Mijn ouders waren middenstanders en het ondernemen heb ik bij wijze van spreken met de paplepel meegekregen. Ik probeer die zin voor ondernemen mee te nemen naar onze sector om samen met alle zorgactoren en personen met een zorgvraag een nieuw duurzaam zorgecosysteem uit te tekenen in een ethisch verantwoorde context. In welk land zou u graag werken als arts?Zonder meer België. Niet alleen beantwoordt de zorginvulling aan het quintuple aim principe, nl. hoogkwalitatieve zorg voor de patiënt, gezondheidsbevorderend voor de bevolking, marktconforme kosten voor de overheid, laagdrempelig en levenskwaliteit verbeterend voor de zorgactoren. Maar ook is de arts hier nog echt de copiloot van de patiënt. Samen beslissen we hoe we invulling geven aan de zorgvraag. Wat is uw guilty pleasure?Heerlijk tafelen met familie of vrienden in mijn twee favoriete restaurants in Lommel, de Cocotte en de Cuchara. En dan de avond afsluiten met een heerlijke geturfde wiskey, een lekkere Talisker single malt, overgoten met avondlate, in ethyl gemarineerde, inhoudsloze grappen. Zalig. In welk dier zou u willen reïncarneren?Ook hier moet ik niet lang over nadenken. In een hond. Honden zijn trouw, tonen altijd zeer transparant wat ze voelen, huichelen niet. Ze zijn eerlijk en oprecht. Dat zijn waarden die ik spijtig genoeg niet altijd terug vind bij mensen. Als u een superheld was, welke kracht zou u dan hebben?Onzichtbaar worden en terugduiken in de verre geschiedenis waar ik het ontstaan van de mensheid zou kunnen meemaken en daarna de grote hoogtepunten van onze beschaving. Hoe fantastisch moet dat zijn. Wat doet u als u in een dip(je) zit?De zeldzame keren dat dit gebeurt, ga ik op mijn eentje wandelen of golfen en overdenk ik zeer rationeel de onderliggende - zoals wij in het jargon zeggen - luxerende factoren. Wat je in kaart brengt, kan je meestal ook oplossen. Ik ben van nature zeer optimistisch en extra extrovert. Problemen even ventileren en weer verder. Wat is het ergste dat u kan overkomen?Zonder meer problemen, van welke aard dan ook, met de kinderen, kleinkinderen of mijn echtgenote. Vindt u uw beroep altijd even zinvol?Nog meer dan vroeger. Als huisarts loop je met je patiënt een heel leven mee en deel je fijne en slechte momenten. Momenten van vreugde bij de geboorte en momenten van verdriet bij verlies. Doorheen de jaren word je als huisarts een familielid in de brede betekenis van het woord. Extra kunnen betekenen voor die familie is onbetaalbaar. Wat is het plezantste moment van de dag?'s Morgens gezond mogen opstaan en dat moment dag in dag uit naar waarde weten te schatten. Wat was uw laatste 'mangomoment'?Toen vorige week een oudere dame mij in een briefje bedankte om haar "luisterend oor en echte vriend" te zijn. De brief zat in een grotere enveloppe met tal van prullaria gaande van een paternoster, een heiligenbeeld, een sjaal voor mijn vrouw, speelgoedschoentjes voor mijn kleinkinderen en een paar eerste communiehandschoentjes. Een echt onverwachte attentie. Is dr. Google uw vriend of vijand?We zitten dagelijks op sociale media en een onbegrepen woord, vreemde plaats of gebeurtenis is slechts een smartphonetoets verwijderd. Het is natuurlijk handig dat de patiënt allerlei informatie kan vinden; de interpretatie en de projectie van die gegevens op zichzelf is echter moeilijk en zorgt dikwijls voor onnodige stress. Wat is het laatste advies dat u aan uw kinderen gegeven hebt?Elke dag profiteren van het leven. En als ze dan vragen wat profiteren van het leven is, dan antwoord ik steevast: doen waar je deugd van hebt, waar je het warm van krijgt. En kies die dingen waar je je passie in kan leggen. Waar heeft u spijt van?Als ik achterom kijk, dan merk ik dat in de tijdsgeest waarin ik opgroeide er weinig knuffel-momenten waren met mijn ouders in vergelijking met de dagelijkse knuffelmomenten die ik nu beleef met mijn kinderen en kleinkinderen. Elkaar eens stevig vastpakken kan zó deugd doen. Spijtig dat ik dergelijke momenten te weinig beleefd heb met mijn ouders. Als mensen vragen 'hoe gaat het met u?', antwoordt u dan eerlijk?'Hoe gaat het met u?' ervaar ik als een beleefdheidsvraag wanneer je anderen ontmoet. Echte vrienden en familie zien hoe het met me gaat, want zij kennen me door en door.