'Voor triatlon overwon ik mijn waterangst'

Dokter Nele De Neef komt uit het langeafstandslopen. "De lange afstanden van duursporten prikkelen mij meer dan het korte explosieve werk. Sinds een jaar of vijf heb ik dat met triatlons gecombineerd, maar de jongste twee jaar doe ik bijna alleen nog triatlon. Ik ben begonnen met een achtste om te zien of het iets voor mij was, maar ik ben snel doorgegroeid naar een vierde, een derde, een halve en een hele. Ik wist vrij snel dat het korte sprinten mij niet goed lag. Bij de korte afstand mag je in tegenstelling tot bij de lange ook stayeren. Als je wil stayeren, heb je er alle voordeel bij dat je snel zwemt en met de beste uit het water komt, omdat je dan in het wiel met anderen kan meefietsen. Als je niet zo vlot zwemt, zoals ik, is het vrij 'frustrerend' dat je daarna alles 'alleen' moet doen. De langere afstanden vind ik eerlijker." Vanwaar de omschakeling naar triatlon? Ik droomde al lang van triatlon omdat het zo'n complete sport is. Ik had veel ontzag voor triatleten, maar ik kon niet zwemmen. Ik heb een onderliggende diepgewortelde waterangst. Dus ik heb mijzelf een jaar of vijf geleden gedwongen om naar het zwembad te gaan. Eerst leerde ik mijn hoofd eens onder water te houden, en zodra ik dat durfde, heb ik zwemlessen genomen. Toen kon ik aan mijn droom beginnen. En zwemmen is nu uw beste onderdeel? Nee, en dat zal het ook nooit worden. (lacht) Zwemmen blijft voor mij psychologisch lastig. Maar dat is bij veel triatleten zo, hoor ik. Je moet de angst om met meer mensen tegelijk in het open water te gaan overbruggen. De meesten komen uit duursporten naar de triatlon, niet via het zwemmen. Daardoor worstelen er veel met dat onderdeel. Het voordeel is: hoe langer de afstand van de triatlon, hoe geringer het aandeel zwemmen erin wordt. Hoe is het om als arts deel te nemen aan een triatlon, een sport waarin veel mensen de grens van wat ze aankunnen tarten? Soms wringt dat. Tijdens de Ironman Vitoria, in het Baskenland, was het heel warm, meer dan 30 graden. Veel mensen werden onwel tijdens het lopen. Dan vind ik het moeilijk om als arts door te lopen, want je ziet mensen neervallen. Dan stop ik toch altijd even om te checken en omstanders te vragen of er hulp aankomt. Het is op een manier confronterend als je ziet hoe diep mensen gaan zonder te luisteren naar de grenzen die hun lichaam aangeeft. U heeft naast uw taak als anesthesiste ook een eigen praktijk voor sportgeneeskunde. Sinds een jaar, maar ze groeit nog. Het is mijn droom om aan een team verbonden te raken. Maar ik heb tijd. Ik wil eerst mijn praktijk thuis uitbouwen. Sportteams vormen een beetje een gesloten wereld van ons kent ons, maar misschien kruist er wel iets mijn pad. Ik koppel graag het technische aan het intellectuelere. Anesthesie biedt daarvan een goede mix. Je komt ook met alle soorten mensen in contact, van baby's tot ouderen, en van alle disciplines. Dat geeft veel afwisseling. Ik werk ook graag in teamverband. Als anesthesist sta je in nauw contact met anderen. Ik heb niet zo veel geduld, dus het behandelen op de lange termijn was niet zo aan mij besteed. Ik zie graag meteen effect. Voor iemand met weinig geduld die actief is, is dat leuk werk. Ik werk deeltijds, waardoor ik er mijn praktijk voor sportgeneeskunde bij kan nemen.Welke mooie herinneringen houdt u aan uw triatlons over? Enkele jaren geleden werd ik op de halve triatlon van Knokke derde in mijn leeftijdscategorie en op de marathon van Kampenhout werd ik tweede vrouw. In de Ironman van Hamburg werd ik in 2021 de achtste vrouw in mijn leeftijdsgroep. In Hamburg was er een vriend komen supporteren. Hij heeft een kegeltje waarmee ze de weg afzetten voor de fietsers, met een symbool van de Ironman erop, meegenomen en er zelf mijn eindtijd in vereeuwigd. Dat staat nu thuis in onze inkomhal. Ik heb ook een kadertje met mijn medaille en rugnummer in mijn praktijk. Ik word er elke dag aan herinnerd, en dat is wel fijn. Wat wordt uw volgende grote wedstrijd? Ik heb mijzelf voorgenomen om dit jaar geen triatlon te doen. Ik heb vorig jaar een Ironman gedaan in Baskenland. Je zit daardoor vaak in een 'loop' van trainen en wedstrijden. De dag van de wedstrijd zeg je dat je dat niet meer gaat doen, maar twee weken later ben je toch weer plannen aan het maken. Daar wil ik even uit. Ik heb mij echt voorgenomen geen volledige te doen, ook al kriebelt het. Ik ga vooral gran fondo's fietsen. Begin maart liep ik een marathon. Daarvoor train ik meestal gericht en kwalitatief, veeleer dat dan uren aan een stuk. Ik ben een controlefreak en ik hou van de roes van een training. Ik ben ook een ochtendsporter. Ik kan enorm genieten van de dag te beginnen met een training of van met de fiets naar het ziekenhuis te komen. Dat effect draag ik dan de hele dag mee.