...
Op 13 maart 'vieren' we twee jaar covid-19-pandemie. Dokter Marcel Van der Auwera: "Ondanks de complexiteit en over alle bevoegdheidsverdelingen, frustraties en discussies heen functioneerde België toch nog. We hielden de ziekenhuizen recht in een dolgedraaide wereld. Beelden zoals in Italië zagen we niet. Daarvoor danken we de sector en de ziekenhuizen. Ze speelden een grote rol, stelden zich zeer flexibel op en volgden de richtlijnen." Ook het Hospital & Transport Surge Capacity Comité dat de ziekenhuizen begeleidde, bewees "dat dit landje aan één zeel kan trekken en dat geen machtsspel werd gespeeld". Met een uitgeschreven crisisplan was de eerste golf allicht beter aangepakt. "Maar", dixit Van der Auwera, "verfijnen doorheen de golven is heel normaal. Noodplanning staat daarvoor open. Vergelijk 'improvisatie' met jazz. Plannen zijn instrumenten. Je hebt ze lief, kent ze en weet wat kan en vooral wat niet kan. Je speelt de muziek van de partituur en kan dingen doen die niet in het stuk staan. België had geen partituur, geen pandemieplan, maar wel schetsen. Voor ebola bijvoorbeeld dat qua aantal slachtoffers weliswaar niet vergelijkbaar is." De personeelsuitval door vermoeidheid en burn-out valt natuurlijk te betreuren. "Vorig weekend waren er nog 180 gesloten IZ-bedden", legt Van der Auwera uit. "Lang draaide het rond de 200 en maximaal waren er 228 IZ-bedden dicht. Het neemt geleidelijk af. Sluitingen zijn er nu omdat mensen uitgesteld verlof opnemen. Niet omdat ze ziek zijn of in quarantaine. Ze laden de batterijen op en dat is positief." De topambtenaar stelt vast dat vermoeidheid door covid plaats maakt voor een 'nieuwe motivatie'. "Iedereen wil iets doen voor Oekraïne. Dat is positieve stress maar het nieuwe verhaal is niet minder dramatisch. De slachtoffers brengen een zware rugzak mee."