...
De Franse onderzoekers vertrokken van een welomschreven hypothese. Ze gingen ervan uit dat de vermoeidheid die optreedt bij te veel trainen, vergelijkbaar is met de vermoeidheid die wordt veroorzaakt door een lange intellectuele inspanning, en dat dezelfde hersenmechanismen daaraan ten grondslag liggen. Mathias Pessiglione, onderzoeksdirecteur van het Inserm, volgde samen met zijn team gedurende negen weken 37 triatleten om dat inzicht aan de realiteit te toetsen.De triatleten werden in twee groepen ingedeeld: een groep die normaal trainde op een hoog niveau, en een groep die tijdens de laatste drie weken van het experiment te zwaar trainde, door de duur van de sessies met gemiddeld 40% te verlengen. Bij alle proefpersonen werden gedurende de hele studie functionele MRI-onderzoeken en gedragsevaluaties uitgevoerd.De resultaten wijzen uit dat overmatig sporten op termijn schadelijk wordt. Bij de groep die te intens trainde zagen de vorsers de activiteit van de laterale prefrontale hersenschors verminderen, net zoals dat gebeurt bij intellectuele overbelasting. Laat de laterale prefrontale schors nu net de hersenzone zijn die instaat voor de cognitieve controle. Zowel bij overbelasting door sport als door intellectuele arbeid resulteerde de verminderde hersenactiviteit in impulsieve beslissingen, waarbij de persoon meer oog had voor de korte dan voor de lange termijn.Erger nog, de auteurs menen dat de vermoeidheid en de geringere cognitieve controle een eerste stap kunnen zijn naar de ontwikkeling van een burn-out. Ze hopen interventies te kunnen opstarten om een burn-out als gevolg van te zware geestelijke arbeid, te veel sporten of soms beide tegelijk te voorkomen.