...

Een tattoo plaatsen, is geen impulsieve beslissing, geeft ze aan. "Het is als een zaadje dat wordt geplant, maar voor je de stap effectief zet, gaat daar een heel denkproces aan vooraf. Zo zag ik op de sociale media bij een vriendin-kunstenares en tatoeëerder foto's passeren die mij wel aanspraken. Ik heb toen de stap gezet, heb lang met haar gepraat en zij heeft uiteindelijk dit ontwerp getekend." Centraal in de tattoo staat een zon waaruit twee geboortebloemen groeien, "die staan symbool voor mijn twee zonen. De zonnestralen die de bloemen omringen, vertolken mijn liefde voor hen. En dat de bloemen uit de zon groeien, duidt ook hoe elke plant zijn wortels heeft en er toch telkens weer nieuwe blaadjes aan groeien." De huisarts erkent wel dat de tekening voor een eerste tattoo "groot is uitgevallen. Meestal beginnen mensen met een kleine tattoo, maar de ontwerptekening verwoordde helemaal wat ik voelde en in gedachten had. Ik zat toen ook in een relationeel moeilijke situatie: ik had nood om iets radicaals te doen, en ik heb toen, misschien niet helemaal beredeneerd, beslist om de tattoo te laten zetten." Spijt heeft ze alvast niet: "Ik kijk er nog geregeld naar en ik vind 'm nog steeds heel mooi. En hij geeft me kracht en moed." "Ik was aanvankelijk wel een beetje bang van hoe mensen, ook in mijn omgeving, zouden reageren. Mijn ouders zijn wel geschrokken, vooral omdat ik, hun stillere en meer timide dochter, plots met een tattoo aankwam. Maar het was meer bezorgdheid en intussen zijn ze het ook wel gewoon. Toen ik hen het verhaal erachter vertelde, zagen ze ook wel dat dit een uiting is van hoe sterk je bent en in het leven staat." Haar patiënten in de Europese wijk in Brussel keken niet meteen op dat hun huisarts met een tattoo voor hen zat. "Als ik een pull draag, zien ze de tattoo uiteraard niet. Maar afgelopen zomers, zeker als ik een kleedje droeg of met korte mouwen werkte, waren er wel patiënten die me een complimentje gaven over mijn tattoo. Er was zelfs een papa die tijdens corona met zijn zoontje op consultatie kwam en toen ik met mondmasker werkte, zei: 'Kijk, de dokter is een piraat.' En toen hij mijn tattoo opmerkte, klonk het: 'De dokter heeft zelfs een tattoo, zoals echte piraten.' De jongen was op slag gerustgesteld." Dr. Ackermans denkt ook met weemoed terug aan een patiënte van 95 jaar. "Ze is helaas overleden, maar ik ging bij haar geregeld op huisbezoek. Het was een echte omafiguur, ze beschouwde mij als een van haar kleinkinderen. Zij was heel enthousiast over mijn tattoo." "Ik zie me niet meteen ergens anders werken dan in Brussel," laat dr. Ackermans zich ontvallen. "We verhuizen binnenkort met de praktijk en voorzien ruimte voor extra collega's. Door de interessante uren kan ik ook goed werk en privé combineren." En het internationale publiek maakt werken in Brussel extra boeiend. "Ik heb eertijds bewust gekozen om als huisarts te werken: de sociale contacten, dicht bij de mensen, vind ik nog steeds belangrijk. Ik merk echter dat wij meer en meer psycholoog (moeten) zijn. Daar probeer ik me voortdurend in bij te scholen. Veel patiënten zijn twintigers en dertigers, een relatief welgesteld publiek met vaak een internationale achtergrond. We merken echter dat mensen angstig zijn en in survival modus gaan: corona, de oorlog in Oekraïne, de energiecrisis nu. En bovendien, die jonge mensen durven geen grenzen stellen, menen zich constant te moeten bewijzen en dat resulteert alsmaar vaker in burn-outs. Het feit dat op mijn bureau een bordje met 'Selfcare isn't selfish' staat, ervaren ze dan als geruststellend." Meer zelfs, ik zie zelfs een link tussen mijn tattoo en net dat psychologische aspect van mijn job, klinkt het. "Noem het the power of the healed healer. Net omdat ik zelf kracht heb gehaald uit mijn eigen levensverhaal maakt dat ik sterk sta om dat luisterend oor te bieden en patiënten psychologisch te kunnen helpen. Het is trouwens opmerkelijk hoe vaak, zeker als je wat langer tijd neemt voor een patiënt, klachten terug te brengen zijn tot aspecten uit de kindertijd," ervaart ze. Een dokter met een tattoo is dan geen punt, integendeel: "Veel patiënten hebben zelf tatoeages". En komt er ooit nog een tweede tattoo? "Ik heb niet meteen plannen. Als ik dat zou overwegen, dan wordt het misschien eentje die te maken heeft met mijn job."