...
De documentaire kiemde nadat de regisseurs La mort choisie: comprendre l'euthanasie et ses enjeux hadden gelezen, in 2013 gepubliceerd door Dr. François Damas. Deze intensivist ontvangt (in de consultatie-unit Levenseinde van het CHR de la Citadelle in Luik) patiënten die een tweede mening komen vragen zoals verplicht door de euthanasiewet. De antwoorden van dr. Damas zijn uitermate helder en geven een ruime blik op de inhoud van de euthanasiewet en hoe die in de praktijk wordt toegepast. Wat heel erg opvalt en zelfs uitgesproken wordt, is de sereniteit bij de patiënten eens ze voelen hoe ze begrip en toelating krijgen voor hun laatste wens.Het serene gevoel staat in schril contrast met de angst en het zwaard-van- Damoclesgevoel dat artsen nog al te vaak voelen ondanks deze wet. De kijker is getuige van de interdisciplinaire vergaderingen in het ziekenhuis waarop onder anderen een huisarts, een pneumoloog, een geriater en een psychiater aanwezig zijn. De kijker kan zich dankzij deze documentaire inbeelden voor welke hartverscheurende keuzes de artsen vaak staan, bijvoorbeeld euthanasie weigeren met het gevaar dat de patiënt overgaat tot zelfmoord.Hoe zit het met de arts die de euthanasie uitvoert? Wat is de impact van die daad op de mens achter de arts? Op die vragen krijgen we op het einde van de film een antwoord wanneer dr. Damas met de moeder van een overleden dochter terugblikt op de euthanasie die thuis plaatsvond. De zichtbaar geëmotioneerde arts vertelt hoe hij tijdens de gesprekken over en bij de uitvoering van de euthanasie de emoties kan bedwingen maar hoe ze daarna soms brutaal opduiken, eens de zorgvuldige opgebouwde band met de patiënten wordt doorgeknipt.Les mots de la fin is een ode aan de menselijkheid en waardigheid die iedereen, ook artsen zouden moeten bekijken.