...
Er sterven elk jaar in ons land zo'n 110.000 mensen. Elke maand vallen er 9.100 doden. Dagelijks 300. In 2020, op enkele dagen tussen 15 maart en 15 mei, zijn er wat meer mensen gestorven. Op de meest zwarte dag, 10 april, telden we 613 overlijdens. Dat is 151 meer dan op de zwartste dag in 2018 - 7 maart - bijvoorbeeld.Als we 2020 globaal bekijken, dan zullen we in plaats van de gebruikelijke 110.000 doden, wellicht tussen 110.000 en 115.000 overlijdens registreren. En zoals elk jaar zullen de meeste van die doden in 2020 ouder zijn dan 64 jaar. Als we die feiten als dusdanig bekijken, verklaart niets, maar dan ook helemaal niets, de psychose die België overspoelt en verlamt. Het leven is stilgevallen, versmacht door een paniekgolf waarbij iedereen plots een dodelijke bedreiging is geworden voor buren, naasten, vrienden en vooral ouderen. Een bedreiging waartegen we ons moesten beschermen door afstand te houden, ons op te sluiten, om zeker geen van de dodelijke partikels in te ademen die de mensen verspreidden. Want we kregen telkens opnieuw te horen dat de ziekte uiterst besmettelijk was en zeer dodelijk. In mijn ogen is het overduidelijk dat de maatregelen om covid-19 te bestrijden totaal buitensporig zijn vergeleken met de reële ernst ervan. Dat de manier waarop deze ziekte wordt voorgesteld (ook al is ze nieuw en begrepen de artsen er niet veel van in het begin, en nu nog steeds niet veel meer) vervormd, angstaanjagend, overdreven en ongegrond is.