...

Pier Paolo Pasolini's carrière startte in de tweede helft van de jaren 1950 in het Italië dat stilletjes aan het trauma van de Tweede Wereldoorlog van zich af gooide. Hij deed dat eerst als schrijver van romans en gedichten. Voor onder andere Le notte di Cabiria van Federico Fellini schreef Pasolini het script. Hij was al bijna 40, toen hij vier jaar later, in 1961, als regisseur zijn langspeelfilmdebuut Accatone baseerde op zijn eigen roman. De retrospectieve in Cinematek toont 18 langspeelfilms in chronologische volgorde om zo Pasolini's evolutie als cineast bloot te leggen. Bij het begin van zijn carrière werd hij nog volop beïnvloed door het neorealisme maar vrij snel ontwikkelde hij een heel eigen stijl. Pasolini was ook een geniaal pedagoog. Lees zijn maatschappijkritische geschriften of bekijk de documentaire Comizi d'Amore uit 1965. Daar zien we een Pasolini die zich tussen alle lagen van de bevolking beweegt, jong en oud, op straat, op het strand of in de danszalen en passanten ondervraagt over liefde, seksualiteit en moraal. Dit hartverwarmende document ontbloot als geen ander het Italië van de jaren 1960.Met fictiefilms als Accatone en Mamma Roma toonde hij eveneens het echte Rome. Teorema is voor vele cinefielen zijn absolute meesterwerk. Die film omvat zowat het hele zijn van de regisseur. Pasolini doet daarmee de kijker in 1968 nadenken over de gelijkwaardigheid van homoseksualiteit en heteroseksualiteit en klaagt er de leegte van de bourgeoisie en de kleinburgerlijkheid aan. Zijn uitgesproken marx- isme en fascinatie voor Freud tekenden zijn oeuvre. Linkser zal het leven van Christus niet meer ogen dan in zijn Il Vangelo secondo Matteo en het Oedipusverhaal doordrenkt hij in Edipo Re met actuele fragmenten en Freu- diaanse analyse. Zijn interesse voor mythologie zou ervoor zorgen dat hij in Medea operagigant Maria Callas castte, haar enige filmrol ooit. CINEMATEK vertoont ook zijn 'Trilogie van het leven', waarin Pasolini drie klassiekers verfilmde: Il Deca-merone, I raconti di Canterbury en Il fiore delle mille e una notte. Ten slotte zal Pasolini bij velen vooral in de herinnering blijven door zijn verschrikkelijke dood op zijn 53ste in 1975 en de schandaalfilm Salo o le centoventi giornate di Sodoma waarbij hij de roman van Markies de Sade in Salo plaatste, de fascistische republiek waar de aan- hangers van Mussolini zich verschuilden op het einde van Wereldoorlog II. De retrospectieve toont ook drie films over de regisseur. Zo vertolkt Willem Dafoe weergaloos Pasolini in Abel Ferrara's Pasolini.