...
Wij, kinderpsychiaters, hebben geen dure technische apparatuur nodig. Ons werk vraagt vooral personeelsuren, soms veel, soms weinig, afhankelijk van de patiënt. En net daar knelt het schoentje. De grote variabiliteit maakt het moeilijk om het terugverdieneffect van onze arbeidsuren in te schatten. Hierdoor is onze zorg financieel onvoorspelbaarder dan dure technische apparatuur, en past ze niet makkelijk in de vereiste begrotingstabellen.Bij discussie over de ontwikkeling van het zorgaanbod zitten we dan ook niet in een goede onderhandelingspositie. De aanhoudende onderfinanciering maakt van ons op economisch vlak het zwakkere broertje. Door de ongelijke financiering tussen de disciplines heb ik als arts niet dezelfde kansen om voor mijn patiënten het beste zorgaanbod te creëren. Je zal als patiënt maar de pech hebben dat je net ons nodig hebt.