...
Wat A little life naar mijn gevoel zo prachtig maakt is hoe diep de schrijfster duikt in de psyche van een zwaar getraumatiseerde man. Zoals ik al zei ben ik hier een buitenstaander in, maar wat ze weergeeft over de manier waarop die man denkt, zie ik bijna dagelijks terug bij patiënten die ook zulke dingen hebben meegemaakt. Dat ze het niet waard zijn om gelukkig te zijn, dat ze enkel bestaan om zo min mogelijk last te bezorgen aan hun omgeving. Het snakken naar controle over hun eigen lichaam, het overspoeld worden door pijn die totaal onzichtbaar is voor de buitenwereld.