...
Iedere filmfanaat keek reikhalzend uit naar de tweede film van Nemes. Speelde zijn eerste langspeler zich helemaal af in de donkerste krochten van een concentratiekamp dan is ditmaal de sprankelende parel aan de Donau, Boedapest, de setting. Mysterie en duisternis zijn evenwel evenzeer troef als schoonheid en pracht.Na een jeugd in een tehuis belandt de 20-jarige Irisz Leiter opnieuw in Boedapest waar ze hoopt een baan te krijgen in de gerenommeerde hoedenwinkel, gesticht door haar inmiddels overleden ouders. De kijker ontdekt samen met haar met mondjesmaat de verschrikkelijke gebeurtenissen die zich afspeelden tijdens haar afwezigheid en nog steeds niet helemaal voorbij blijken te zijn. Toeval of niet, net als bij Son of Saul tracht ook hier het hoofdpersonage een familielid terug te vinden.Het ravissante decor van het centrum van de stad met de oogstrelende kostuums en de hoeden, staat in schril contrast met de plaatsen waar Iris op zoek gaat naar een verklaring voor de bijzonder duistere geheimen. Bij het bekijken van de film heb je bijwijlen het gevoel in een nachtmerrie te vertoeven, en dat was bij Son of Saul ook al het geval. Opnieuw bezorgt Nemes zijn kijker een van de machtigste bioscoopervaringen ooit.Dit is cinema in zijn puurste soort. Muziek en cameravoering zijn van een zelden gezien en gehoord niveau. Het eerste anderhalf uur word je als kijker helemaal meegezogen en ondergedompeld in het verhaal. Het laatste uur slabakt het scenario enigszins om dan met de eindscène iedereen vertwijfeld achter te laten. Lang na de generiek besef je nog steeds niet helemaal wat je overkwam.