Muzikale wereldreis

Wat op politiek vlak niet lukt doet de Israëlisch Iraanse zangeres Liraz wel muzikaal: Israël en Iran verzoenen. In 1970 emigreerden de ouders van Liraz Charhi van Iran naar Israël. Op dat moment was er geen sprake van de verschrikkelijke vijandigheid die er tussen beide landen op dit moment heerst. De 42-jarige Liraz werd geboren in volle Iraanse revolutie en kon nooit het land van haar ouders bezoeken. Dat het conflict met haar geboorteland Israël haar als artieste beïnvloedt bewees ze al door in de spionagefilm Tehran een Mossad-agent te spelen en ze staat geboekstaafd als een culturele activiste.Haar nieuwste project Zan (het woord voor 'vrouwen' in het Farsi) is een plaat die ontstond uit geheime online samenwerkingen met componisten en muzikanten uit Iran. Deze artiesten werken 'underground' uit angst voor de geheime politie. Misschien net daarom dat Zan zo onwaarschijnlijk levenslustig klinkt. Ideaal ook om te beluisteren in tijden van corona waar we ook in onze vrijheid beperkt worden, maar misschien tegelijkertijd uitnodigend om te relativeren hoe goed we het nog wel in hebben in vergelijking met de precaire toestand van de Iraanse bevolking.Op Zan weet Liraz als geen ander oud en modern te verzoenen door traditionele klanken te verbinden met hedendaagse elektro. De mayonaise pakt wel degelijk want op dit moment staat ze zelfs op één in de Europese wereldmuziekcharts (www.wmce.de). Vorig jaar bezweek de Nigeriaanse drummer en Afrobeatpionier Tony Allen aan corona. Net voor zijn overlijden wist hij nog het album Rejoice af te werken een project waaraan hij samenwerkte met dat andere Afrikaans icoon, de Zuid-Afrikaanse muzikant (trompet en diverse blaasinstrumenten), componist en zanger Hugh Masekela, die eerder in 2018 overleed.Voor beiden vormt Rejoice het laatste studioalbum. Dat begon al te kiemen in de jaren '70 maar pas in 2010 vonden er opnames plaats toen beiden heren aan het toeren waren in het Verenigd Koninkrijk en producer Nick Gold (bekend van Buena Vista Social Club) de heren in de studio deed belanden. De tapes van toen bleven in de schuif liggen tot Masekela's dood. Tien jaar later wisten Gold en Allen er toch een plaat uit te puren.Allen: "Tien jaar is lang, al past het wel binnen mijn filosofie: 'alles verschijnt uiteindelijk op het juiste moment met reden'..." Hij omschrijft het als een soort van Zuid-Afrikaans-Nigeriaanse swingjazzstoofpot. Succulent zijn onder andere de parlando stukken en de odes aan zowel Fela Kuti als Barack Obama. Rejoice zal zowel wereldmuziekfanaten als jazzliefhebbers aanspreken, maar overstijgt die genres dermate dat het eigenlijk verplichte kost zou moeten zijn voor elke melomaan. Een waardig dubbel testament van twee giganten dat wij tijdens deze quarantaine maar blijven op repeat afspelen. Voor album 3 van deze editie nemen we u mee naar Barcelona waar het Barcelona Gipsy balKan Orchestra (BGKO) ons net als zigeuners naar onvoorspelbare oorden voert.'BGKO', dat acroniem klopt toch niet horen we de aandachtige lezer denken. Voorheen heette het orkest Barcelona Gipsy Kletzmer Orchestra. Ze veranderden in 2015 naar de huidige naam, maar besloten het oude acroniem te behouden. Ook de groepsleden wijzigden deels en sinds 2017 hebben ze zelfs een nieuwe zangeres, de Siciliaanse Margherita Albita. De andere leden komen uit Frankrijk, Griekenland, Servië, Catalonië en Oekraïne.Op hun nieuwste worp met de symbolische titel Nova Era (esperanto voor 'nieuw tijdperk') bewijzen ze hoe veelzijdig en multicultureel Balkanmuziek wel kan wezen. Het openingsnummer Dancing with the Rabbi doet onvermijdelijk aan de oude groepsnaam denken. De toon is gezet voor een heuse anti-coronaplaat waarbij u niet alleen mag maar moet dansen. Dit lijkt ons zo'n band waarvan de muziek nog meer tot haar recht komt live. Niet getreurd, al mag u er best een beetje nostalgisch of melancholisch bij worden want dat gevoel geeft Nova Era evenzeer als dat de plaat uitnodigt tot dansen.Prettige reis.