...

Eerder bleek de formule al succesvol bij boeken over The Beatles, Pink Floyd, Jimi Hendrix of recent nog Queen. Onder deskundige leiding van Benoit Clerc passen de samenstellers het concept moeiteloos toe op het werk en leven van David Bowie: een inleidend hoofdstuk over hoe het allemaal begon, vervolgens een overzicht song per song al dan niet afkomstig van een van de 28 studioalbums, gelardeerd met honderden fabuleuze foto's, tekstanalyse en interviews. Een volledige pagina valt personen die een belangrijke rol hebben gespeeld in de carrière van Bowie te beurt. Tony Visconti wordt in het boek als een heel Britse Amerikaanse producer omschreven, met wie Bowie vanaf het Young Americans-album met tussenpozen zou blijven samenwerken tot zijn muzikale testament Blackstar. Gitarist Mick Ronson is nog zo'n figuur die zal blijven opduiken in het oeuvre van Bowie en wiens bijdrage als 'Spider from Mars' niet te overschatten is. Ofschoon we eigenlijk fan zijn van Bowie's gehele oeuvre en vooral van de waanzinnige diversiteit ervan blijven zijn platen uit de tweede helft van de jaren 1970 en begin jaren 1980 onze absolute favorieten. Met Station to Station (1976) waagde Bowie zich aan een veel experimenteler geluid. Die sound trekt hij door wanneer hij samen met Visconti Iggy Pops eerste solo-album The Idiot producet. De songs zijn sterk beïnvloed door Duitse bands als Kraftwerk.Bowie in het boek: "Die arme Jim (Iggy's echte naam) werd in zekere zin het proefkonijn van mijn geluidsexperimenten". Niet toevallig duikt iets later producer en voormalig Roxy Music-toetsenist Brian Eno op. Eno is zowat de uitvinder van de ambient muziek. Met hem zal Bowie de zogenaamde Berlijnse trilogie opnemen: Low (1977), Heroes (1978) en Lodger (1979).In David Bowie Compleet leest u dat alleen Heroes helemaal in de Duitse hoofdstad is opgenomen en men beter spreekt van de Bowie/Eno-trilogie. Toch heeft Berlijn een onmiskenbare invloed op Bowie en samen met Visconti en Eno maakt hij van de Hansa Studios hun hoofdkwartier. Eno krijgt terecht een portret in het boek. Na die 'Berlijnse' periode neemt Bowie afscheid van Eno en keert hij zoals hij het zelf omschrijft terug naar de basis van het componeren: spontaniteit en creatieve stroom. Resultaat: Scary Monsters (and Super Creeps) in 1980 met naast het titelnummer kleppers als Fashion en Ashes to Ashes. Een jaar later neemt hij met Queen Under Pressure op. De totstandkoming van die song, die wel al uit de doeken deden bij de bespreking van Queen Compleet, vinden we ook in het Bowieboek terug. En dan verschijnt Nile Rodgers ten tonele, de absolute grootmeester van de Amerikaanse discofunk bekend van Chic. Hij zal Let's Dance producen en is de derde producer die een aparte pagina verdient in het boek.Vervolgens maakt Bowie enkele popalbums die niet het niveau halen van zijn vroeger werk. Op de midlifecrisisband Tin Machine na en het miskende album The Buddha of Suburbia zal hij pas opnieuw verrassen met het duistere 1.Outside waarop Brian Eno andermaal van de partij is. Een van de inspiratiebronnen van dit album is de art- brutcollectie van Jean Dubuffet die de outsiderkunst door psychiatrische patiënten op de kaart zette. I'm Deranged uit die plaat past wat later perfect op David Lynch's meesterwerk Lost Highway. We maken noodgedwongen een sprong naar 2000. In het boek David Bowie Compleet is namelijk al sprake van Toy, het album dat pas deze maand echt uitkwam. In 1999 ontstaat tijdens het maken van een aflevering voor VH1 Storytellers het idee nummers opnieuw op te nemen uit de periode 1964-1971. Net na Bowie's grandioze optreden op Glastonbury in 2000, duikt hij in de studio.Toy zou helaas een spookalbum worden. Uiteindelijk verschijnen enkele van de nieuwe nummers al op Heathen (2002). Nu zijn de bewerkingen van de sixtiessongs beschikbaar op Toy als 3cd of 6x10" vinyl boxset. Toch blijft Bowie's echte testament zonder twijfel Blackstar dat enkele dagen voor zijn dood verscheen. We sluiten af met het begin van de single Lazarus uit dat album waarbij dit boek bijdraagt aan de laatste zinsnede: "Look up here, I'm in heaven/I've got scars that can't be seen/I've got drama, can't be stolen/Everybody knows me now".