...
Het was Juliette Binoche ( The English Patient) die absoluut met de Japanse meester wou samenwerken. Toen die haar in 2015 een eerste scriptversie gaf, losjes gebaseerd op Cathedral van Raymond Carver, had hij al in zijn achterhoofd dat Cathérine Deneuve de moederrol zou spelen. Kore-Eda wou een scenario schrijven over actrices en dat plan kon gedurende enkele jaren rijpen en groeien, dit mede dankzij gesprekken met Binoche en Deneuve. Het gegeven van een oudere actrice die een rivale en tegelijkertijd een vriendin verloor had Kore-Eda al 15 jaar eerder in gedachten.Kore-Eda toont zich al jaren een meester in het tekenen van familiebanden allerlei met meesterwerken als Nobody Knows, Still walking of het in Cannes met een Gouden Palm bekroonde Shoplifters. Hij schrijft en regisseert zowat al zijn films zelf en voor La Vérité was hij ook betrokken bij de montage met de zo belangrijke 'Final Cut', wat betekent dat hij helemaal de film kon maken zoals hij wou.De vaak erg spitse dialogen werken perfect. Kore-Eda weet de taalbarrière te omzeilen door het scenario in het Frans te schrijven, daarna te laten vertalen en voor te leggen aan de cast. Door de film in de film doet La Vérité even denken aan La Nuit Américaine van François Truffaut, al verklaarde Kore-Eda meer aansluiting te vinden bij Truffaut's Le Dernier Métro. Echo's van door Kore-Eda geliefde regisseurs als John Cassavetes en Eric Rohmer vind je er ook in terug.Toch is La Vérité in de eerste plaats een echte Kore-Eda. Slow cinema van de allerbeste soort, verrukkelijk nostalgisch met een wervelend acteerduel tussen twee heel grote dames.