...

Wie in Wondelgem (Gent) de vitrine van apotheek Beirnaert-Delagaye aanschouwt, kan een gedicht lezen van de hand (pen) van adjunct-apotheker Dorien De Vylder. Het moet dienen als 'Wachtverzachter' voor klanten die even buiten moeten wachten, een project van vzw Verb(l)ind en VAN naar aanleiding van de Internationale Dag van de Apotheker in september vorig jaar. "De inkt van de gebruikte stiften blijkt onuitwisbaar en doorstond al regen, hagel en sneeuwstormen. Wie weet blijft mijn gedicht wel voor de eeuwigheid", lacht Dorien De Vylder. Een gedicht schrijven, doet ze niet voor minder. Met succes. In februari van vorig jaar publiceerde Uitgeverij Vrijdag haar tweede dichtbundel Heerlijk afgebakend eindeloos. Het gedicht op de vitrine van de apotheek heet Gesprek en komt uit haar debuutbundel Vertraagd Stilleven, uit 2017. "Van zodra ik kon schrijven, schreef ik gedichten en verhalen. Door te schrijven kan ik mijn eigen wereld creëren, zo ontdekte ik. Ik leer er ook mezelf en de wereld waarin we leven beter door te begrijpen. En dat met enkel pen en papier!" Komende zomer zal Dorien De Vylder een decennium apotheker zijn. "Ik hou van de veelzijdigheid van het beroep. Het sociale gebeuren aan de balie, de teruggetrokken uren in de bereidingsruimte, 'de pingpong' tussen beide..." Er zijn zeker momenten dat de dichters- en de apothekersblik in elkaar overvloeien. "Op een keer was ik - zoals steeds - geconcentreerd en nauwkeurig riboflavine aan het afwegen om cap- sules te maken. Tegelijkertijd waande ik me in een heuse okergele woestijn! Soms kan een terloopse mijmering tijdens de werkdag stof opleveren aan de schrijftafel." Overwogen om de stap naar het fulltime schrijver/dichterschap te zetten, heeft Dorien tot op heden niet. "Als boerendochter ben ik pragmatisch, misschien te pragmatisch opgevoed. Maar wie weet, de dag dat ik een bestseller schrijf... (glimlacht). Ik weet eigenlijk niet wat het teweeg zou brengen als ik voltijds zou schrijven: zou ik meer schrijven, of net minder? Het zou bijvoorbeeld kunnen dat mijn behoefte om te schrijven tempert eens ik er alle tijd voor heb. Of dat ik mezelf zou beginnen te herhalen. Blijven werken als apotheker lijkt me daar het beste medicijn tegen . Een klassieker is de dichter die zijn woorden afweegt op een apothekersweegschaal. (lacht) " Een apotheker is overigens sowieso een beetje dichter, merkt Dorien De Vylder terloops op. "Maar er zijn wel meer gelijkenissen tussen beide ambachten. Zo speelt naast nauw- keurigheid, ook taalvaardigheid een cruciale rol, zij het op een andere manier. Een apotheker gebruikt taal informatief, instructief, rationeel, helder, analytisch - de patiënt wil door middel van duidelijke informatie verder geholpen worden. De lezer of luisteraar van de dichter wil ge- museerd, verrijkt, geraakt worden. Een dichter heeft met andere woorden veel meer vrijheid wanneer hij taal gebruikt." Hoe komen Doriens gedichten tot stand? "Voor elk gedicht, elke bundel, ga ik opnieuw op zoek naar de schrijfstijl, het taalgebruik, het perspectief, de vormgeving die past bij wat ik zeggen wil", geeft ze een inkijk in haar werkwijze als dichteres. "Zo heb ik het in Vertraagd stilleven in een sobere vormgeving, woordkeuze, schrijfstijl over zitten en kijken naar wat zich voor je afspeelt, en blinkt en rinkelt mijn tweede bundel een Heerlijk afgebakend eindeloos universum bij elkaar." Haar gedichten op een podium brengen - "de lucht voelen trillen bij een goed optreden. Wat mis ik dat!" - zit er in deze coronatijden voorlopig niet in, maar Dorien De Vylder heeft dichterlijke uitdagingen genoeg. "De afgelopen maanden schreef ik enkele gedichten in opdracht: een nieuwjaarsgedicht voor De Ochtend op Radio 1 en een gedicht voor Internationale Vrouwendag op vraag van Cultuur- dienst Lochristi. Ik heb ook een maandelijkse rubriek in het infomagazine van de gemeente." "Mijn gedicht Alles is er werd op- genomen in De 44, een bloemlezing met de 44 beste gedichten van de Herman de Coninckprijs 2021. Verder jureer ik mee voor de Melopee Poëzieprijs, de prijs voor het meest beklijvende, oorspronkelijk Nederlandstalige gedicht dat in 2020 verscheen in een literair Vlaams tijdschrift." "De hele wereld is in verandering", besluit Dorien De Vylder, "niet in het minst door de coronacrisis natuurlijk. We verhuizen deze lente van Gent naar het platteland. Ik ben zelf heel nieuwsgierig naar de gedichten die ik daar zal schrijven (glimlacht)".