...
Het menselijk DNA blijkt in Cronenbergs toekomstvisie hoe langer hoe meer onderhevig aan een artificiële en vervuilde omgeving. Kunstenaar Saul Tenser (briljante vertolking alweer van Viggo Mortensen, een van Cronenbergs trouwste acteurs) laat op futuristische wijze nieuwe organen groeien in zijn lichaam. Vaak zijn het tumoren die hij samen met zijn partner Caprice (sterke prestatie van Léa Seydoux) operatief verwijdert in provocatieve en shockerende kunsthappenings.Het paar komt in contact met een schimmige staatsinstelling voor orgaanregistratie, mede geleid door een dame genaamd Timlin (rol van Kirsten Stewart), die zo in Cronenbergs shocker Crash had kunnen meespelen, bloedgeil als ze wordt van chirurgische manipulaties.U leest het. Crimes of the Future is vintage Cronenberg. 's Mans - volgens velen geniale, volgens anderen zieke - fantasie zorgt voor een bonte mengeling van seks, spanning en medische sci-fi. De realiteit bewijst al jaren dat de samenleving almaar meer richting transhumanisme afglijdt: van protheses tot bedden die zich aanpassen aan uw slaapdna of telefoons die u ontgrendelt met uw vingerafdruk. De machines om beter te slapen en te ontbijten uit Crimes of the Future bewijzen dat Cronenberg nog veel verder vooruit kan denken. Het lijken haast wezens, zo weggelopen uit The Naked Lunch. Het wordt nog straffer als u weet dat Cronenberg dit al 20 jaar geleden neerpende.De bizarre hersenspinsels zijn fabelachtig ingekapseld in donkere decors en ander fraais ontsproten uit het brein van production designer Carol Spier en natuurlijk op tonen gecomponeerd door huiscomponist Howard Shore.David Cronenberg omschreef de film als een meditatie op de menselijke evolutie die volgende vragen bespeelt: "Kan op dit kritiek kruispunt in de menselijke geschiedenis het menselijk lichaam evolueren om problemen op te lossen die de mens zelf veroorzaakte? Kan dat lichaam evolueren naar een systeem om plastiek te consumeren en ander artificieel materiaal, niet alleen als deel van de oplossing van de klimaatcrisis maar ook om verder te groeien en te overleven."Ten slotte vraagt een van de personages zich af "Wat is Kunst?", het lichaam met de nieuwe organen, de organen zelf of de operatie? Een ding is zeker, Cronenberg hanteert vlijmscherp de scalpel bij het dissecteren van onze toekomstige (en vanzelfsprekend ook hedendaagse) samenleving en dat zorgt andermaal voor heel grote kunst.