In 'La Ruche' zien we door de ogen van drie kinderen de verwoesting die de bipolaire stoornis bij hun moeder en hun gezin aanricht. Toch straalt deze film van de Belg Christophe Hermans zo'n menselijke warmte uit dat de 81 minuten voorbij vliegen en 'La Ruche' in de eerste plaats een liefdesfilm is.
...
Herinner u het interview met regisseur Joaquim Lafosse rond de film Les Intranquilles. Daarin zorgde een manisch depressieve vader ervoor dat ook zijn echtgenote 'intranquille' was. In La Ruche focust Christophe Hermans op de kinderen. De kortfilmer en documentairemaker ontrafelt in zijn eerste langspeelfictiefilm de overlevingsmechanismen van de drie dochters die elk op hun manier met de schrijnende toestanden omgaan. Hermans: "Het kostte me veel tijd om het goede onderwerp te vinden voor mijn eerste langspeelfictiefilm. Toch wist ik al lang dat die zich zou centreren rond een vrouwelijk personage, een moeder en de relatie met haar kinderen. Toen las ik La Ruche, een roman van Arthur Loustalot, waarin hij als centrale vraag poneert: "Hoe besmet een zieke moeder haar kinderen en hoe kunnen die zich daarvan bevrijden". Nadat ik de auteur ontmoette waren we het eens dat de film boven alles een liefdes- film zou zijn rond de liefdesbanden die alle leden van de familie verenigen.Een dergelijke film staat of valt met de vertolkingen . Ludivine Sagnier is dan ook een rasactrice. Dat werd al duidelijk in haar eerste films, geregisseerd door Français Ozon. Sagnier: "Ik heb de wereld van Alice werkelijk moeten scheppen en deed daarvoor heel wat research. Naast een theoretisch onderzoek naar bipolariteit mede aan de hand van getuigenissen van patiënten en psychiaters had ik ook een praktische ervaring nodig. De Brusselse organisatie Le Funambule hielp me daar grandioos bij door mij als genodigde deel te laten uitmaken van een praatgroep. De blik van de deelnemers op hun eigen aandoening en de relaties met hun familie waren cruciaal voor de constructie van het personage. Zo besloot ik ook meter te worden van de organisatie." Extra krachtig is het feit dat Sagniers dochter Bonnie in haar eerste filmrol een van de dochters speelt. Ten slotte is La Ruche grotendeels een huis clos waarbij het appartement als vijfde personage fungeert.La Ruche was een van de meest overrompelende films die we vorig jaar mochten meepikken op het Film Fest Gent. Mis hem niet.