...
De Vigicann-studie is een gerandomiseerde, gecontroleerde, dubbelblinde studie die werd uitgevoerd bij 15 regelmatige rokers (die één tot twee joints per dag rookten) en 15 occasionele rokers (die één tot twee joints per week rookten).De proefpersonen waren 18-34 jaar oud. Ze namen deel aan drie sessies van 24 uur in een ziekenhuis. Tijdens elke sessie roken ze willekeurig ofwel een joint met een placebo (dus zonder tetrahydrocannabinol, de werkzame stof van cannabis), ofwel een lage dosis van 10mg tetrahydrocannabinol (THC), ofwel een vrij hoge dosis van 30mg. De joints werden gerookt volgens een bepaald protocol: inhalatie van twee seconden om de 40 seconden gedurende tien minuten, dus 15 trekjes.Voor en na inhalatie van cannabis werd twaalf keer bloed afgenomen. De effecten op de reactietijd en de prestaties aan het stuur werden zeven keer gemeten (waakzaamheidstests, rijsimulator). Met een softwareprogramma werd de plasmaconcentratie van THC gekoppeld aan de effecten van cannabis op het lichaam.Bij chronische rokers was de THC-piek in het bloed tweemaal hoger bij gebruik van eenzelfde dosis. Die piekconcentratie werd bereikt vijf minuten na het einde van de consumptie en daalde dan snel. Enkel bij chronische rokers kon na 24 uur nog THC worden gemeten. Ondanks de gestandaardiseerde condities ter compensatie van de gewenning absorbeerden chronische rokers meer THC per joint dan occasionele rokers, ongeacht de dosis.Nog een andere vaststelling: de reactietijd nam significant toe onder cannabis versus placebo, nam meer toe met een dosis van 30mg dan met een dosis van 10mg en bij een gelijke dosis meer bij occasionele rokers dan bij chronische rokers. Chronische rokers verdragen de effecten van de drug blijkbaar beter. Het maximale effect van cannabis op het rijgedrag hing enkel af van de wijze van consumptie van de roker. De effecten waren maximaal ongeveer vijf uur na consumptie en hielden langer aan bij occasionele rokers (ongeveer 13 uur) dan bij chronische (ongeveer acht uur). Er blijkt geen correlatie te bestaan tussen de farmacokinetische en de farmacodynamische bevindingen.