'Je kan nooit genoeg lezen'

Het plaatje klopt inderdaad: ze werkt als kinderpsychiater en toen ze tien jaar geleden de kans kreeg om een kinderboek te maken, was ze getriggerd. Haar jongste pennenvrucht Oneindig ver ligt nu in de winkel. "Het was een droom om ooit een boek te maken, liefst een kinderboek. Ik werk professioneel met kinderen en jongeren, ik lees nog steeds kinderboeken en ik ben jurylid van de Boonprijs voor jeugdliteratuur."Die affiniteit met verhalen kreeg ze van thuis mee: "We gingen elke week naar de bibliotheek. Het fantastische aan boeken is: daar kan alles in, ze reiken ideeën aan. Daarom vind ik als psychiater samen-lezen zo belangrijk: dat biedt mij de kans om te connecteren met mijn patiënten, en hun verhaal en context te begrijpen." Dr. Ang stelt onomwonden: "Ik geloof in boeken. Een mens kan nooit genoeg lezen."Tegelijk is ze als persoon en schrijfster ook geëvolueerd. "Mijn eerste boek Woordenwolken (over selectief mutisme) heb ik op vraag van de uitgeefster gemaakt. Het is belangrijk dat kinderen zich gerepresenteerd zien en voelen in de literatuur, maar gaandeweg wilde ik andere dingen exploreren en schrijven over zaken die dicht bij mij staan. In die zin vind ik Oneindig ver (over reizigers tussen de bergen en de zee) niet echt een kinderboek, het is veeleer leeftijdloos." En er zitten blijkbaar nog projecten in de pijplijn... Winny Ang werkt(e) samen met getalenteerde illustratoren. Alleen daarom al moet je haar boeken eens ter hand nemen.Maar even recapituleren. Waarom wist Winny Ang al zo snel dat ze arts wou worden? "Ik heb dat altijd een heel nobel beroep gevonden. Mama had haar kabinet als oogarts thuis, dat verklaart misschien al iets. Sowieso waren mijn ouders heel bevlogen, gepassioneerde mensen."En toch heb ik in mijn opleiding geneeskunde bijna afgehaakt, zegt ze plots. "Ik vond dat de mens te zeer verengd werd tot het lichamelijke. Ik ben naar de ombudsman gestapt omdat ik dacht: wil ik hiermee nog verder? Hij heeft me in de richting van psychiatrie doen kijken."De keuze voor kinder- en jeugdpsychiatrie beklaagt ze zich niet: "Ik heb veel affiniteit met kinderen, hun spontaneïteit, de manier waarop ze met verwondering naar de wereld kijken en in die wereld staan. En je werkt toch met ouders en hun omgeving." Dat laatste is belangrijk: "Onze praktijk heet niet zomaar 't Verhaal. We vinden het belangrijk dat een verhaal in de juiste context wordt geplaatst en denken niet in de eerste plaats vanuit pathologieën. Door te luisteren en te werken met (kinder)boeken en verhalen kan je proberen om fijnmaziger te peilen en te begrijpen wat er precies speelt", luidt het.Tijdens haar extra opleiding Cultural Psychiatry in Canada leerde ze ook kijken naar het bredere plaatje. "Daar werkt men heel multidisciplinair en is mentaal welbevinden en de interactie met de context en maatschappij heel belangrijk." Dat dr. Ang als kind van migranten (Chinese Indonesiërs die uit hun moederland vertrokken, n.v.d.r.) gevoelig is voor thema's als migratie en diversiteit maakt dat ze ook merkt hoezeer de opleiding is veranderd. "Ik geef nu les in het kader van 'Arts en maatschappij' aan kandidaat-artsen, dat is heel boeiend. De Universiteit Antwerpen zet heel sterk in op diversiteit, werken met rolmodellen en dat loont: de studentenpopulatie is veel diverser geworden. Maar we maken bijvoorbeeld ook duidelijk hoe armoede invloed uitoefent op iemands gezondheid."Dat vermengt zich met haar eigen interessevelden identiteit en ergens thuishoren. "Kinderen en jongeren met een migratieachtergrond in onze praktijk worstelen vaak met zulke vragen: 'Wie ben ik? Waar kom ik vandaan? Waar ga ik naartoe?'. Diversiteit omvat heel veel facetten. Onlangs bijvoorbeeld kwam mijn dochter met het verhaal dat een Turkse jongen lessen moraal volgde, en niet islam, zoals je misschien zou denken. Net zoals een leraar een jongedame en haar ouders duidelijk heeft kunnen maken dat ze niet zoals de meeste klasgenoten een technische richting hoefde te kiezen, maar wel degelijk aso en geneeskunde aankon."De liefde voor letters en boeken heeft van dr. Ang ook een tijdlang boekendokter gemaakt, zo blijkt. "Mensen konden tijdens corona bellen met een vraag en dan lazen wij aan de telefoon een stuk tekst voor of gaven we boekentips. Het heeft ons flink wat werk bezorgd in coronatijden", krijg ik te horen. Het doet Winny Ang denken aan samenleesmomenten. "Ik kreeg dat ooit als verjaardagscadeau. Met vrienden samen lezen en dan een kom soep eten, dat kan heel verbindend werken."