...

Type 1-interferon is één van de eerste cytokines die worden aangemaakt als een virus een cel infecteert. Het is een essentieel onderdeel van de aangeboren immuunrespons in de long. Onderzoek naar het effect van type 1-interferon werd al uitgevoerd in de SOLIDARITY-studie van de Wereldgezondheidsorganisatie, maar leverde in de preliminaire resultaten geen effect op. Het ging hier om interferon bèta-1a, een subtype van type 1-interferon. Het middel werd subcutaan toegediend. De nieuwe studie, die zopas verscheen in de Lancet Respiratory Medicine, gebruikte ook interferon bèta-1a, maar via inhalatie. Daardoor komt het middel rechtstreeks in het ademhalingsstelsel terecht. De studie verliep volgens een gerandomiseerd protocol en omvatte 48 patiënten die naast standaardzorg interferon kregen, en 50 patiënten in de placebogroep. Al deze patiënten waren in het ziekenhuis opgenomen en kregen zuurstoftherapie. Gemiddeld waren ze tien dagen ziek toen interferon of placebo werd opgestart. De behandeling duurde 14 dagen. Het primaire eindpunt was verandering in de klinische toestand op een gestandaardiseerde schaal van de WGO. Op dag 28 was de kans op klinische verbetering driemaal groter in de behandelde groep dan in de placebo- groep. Er was geen verschil in hospitalisatieduur. Drie patiënten overleden in de placebogroep, versus niemand in de behandelde groep. De studie had echter niet voldoende power om de sterfte te meten. De resultaten rechtvaardigen groot- schaliger onderzoek.