...

In 2019 startte een bijzonder onderzoeksproject aan het UZ Gent, dat ik mocht coördineren. Twintig studenten van onze faculteit Geneeskunde en Gezondheidswetenschappen werden gekoppeld aan twintig patiënten die in het UZ Gent werden behandeld voor kanker. We onderzochten de impact van Samen Lezen op patiënten en studenten. Samen Lezen is een bijzondere leestechniek, waarin een korte tekst luidop wordt voorgelezen, en een aantal keer wordt gepauzeerd, om stil te staan bij de tekst en te reflecteren. Het brengt de mooiste verhalen naar boven. Het project startte eind 2019, maar na enkele maanden kwam een klein gekroond virus ook dit mooie project in de war sturen. Want Samen Lezen in covidtijden was niet vanzelfsprekend. Dus hielden we een online brainstorm over hoe we het project - of toch de mooie dingen die het voortbracht - levend konden houden. De studenten wilden een soort grabbelton met mooie teksten maken, maar zelfs dat mocht niet. Dus maakten ze enveloppes met daarin een betekenisvolle tekst, die door de verpleegkundigen op de kamer werden gebracht. Maar de droom van de literaire grabbelton bleef smeulen, en zo werd in de zomer van 2021 de Leespostbus geboren. Studente geneeskunde en deelnemer aan het onderzoeksproject Astrid Ally maakte een prachtige postbus, vol leespralines, korte verhalen of gedichten, vaak in een bijzonder originele uitvoering (zoals het lepeltjesgedicht van Bart Moeyaert aan een theelepeltje gebonden, of sneeuw, in een doosje vol wattenbolletjes). Bovenaan maakte ze een soort kijkdoos: een kleine ruimte boven op de leespostbus met een installatie van Playmobil-figuurtjes die via kleine kijkgaatjes langs drie kanten kon bekeken worden. De postbus kreeg een mooie plek op de afdeling hematologie in het UZ Gent. Patiënten, mantelzorgers en zorgverleners kunnen er een leespraline uithalen en savoureren. Als je ze niet lekker vindt, mag je ze terugstoppen. En als ze in de smaak valt, mag je ze houden. En het beste is, je kan er zo veel en vaak van genieten als je wil. Na verloop van tijd kiemde een nieuw idee in mijn hoofd: mijn 'Kunst aan bed'-projecten verbinden met de postbus: ik wilde op de zolder van de postbus het kleinste museum ter wereld maken. Het idee rijpte en de kleine droom werd groter, en plots was daar de perfecte samenloop van omstandigheden. Dankzij de vereende krachten van Tine Marie Van Damme, van Postkantoor 00/00/00, een postkantoor voor brieven naar overleden mensen, Laura De Bruyne en een team van VRT, en Kom op tegen Kanker, kreeg de postbus een serieuze make-over (er is zelfs verlichting met afstandsbediening!), en huist er nu op zolder HKM, met als eerste tentoonstelling een van Saar De Buysere, die tekeningen maakt op postzegels. Ze worden begeleid door quotes uit brieven die naar het Postkantoor werden gestuurd. Binnenkort opent HKM officieel, met een - dat spreekt - kleine plechtigheid. Wat kijk ik uit om de verwonderde, ontroerde en geamuseerde twinkels te zien in de ogen van hen die door de kijkgaatjes HKM bezoeken.