'Ik leef graag in de breedte'

Solvanger noemt zijn poëzie een 'uit de hand gelopen hobby'. "Als puber ben ik ge-dichten beginnen te schrijven, en daar ben ik niet mee opgehouden. Ik heb er nog aan gedacht om taal- en letterkunde te gaan studeren maar uiteindelijk is het geneeskunde geworden, en daar heb ik nooit spijt van gehad."Hij staat ons te woord vanuit Maleisië; met zijn gezin reist hij drie maanden door Azië en Nieuw-Zeeland. Reizen zit hem in het bloed sinds hij als assistent en coassistent naar Kenia en Tanzania trok en nadien voor Dokters van de Wereld in Ethiopië werkte. "Mijn tweede en derde bundel zijn in Afrika ontstaan. Als je uit je eigen omgeving weg bent, krijg je toch meer indrukken en staan je zintuigen meer open. Het kan thuis ook, hoor, als er tijd is - creativiteit gedijt bij een staat van verveling." Na zijn jaren in Afrika keerde Solvanger terug naar Nederland met de bedoeling er huisarts te worden. "Maar tijdens een stage binnen de acute psychiatrie merkte ik dat het sociaal-maatschappelijke aspect daarvan me erg aansprak. Inmiddels werk ik tien jaar als psychiater op een PAAZ-afdeling; sinds 2020 in het Bravis Ziekenhuis in West-Brabant. Ik hou ervan om deel uit te maken van een team met ook somatische specialisten. We hebben geen makkelijk vak, met veel stress en verantwoordelijkheid. Maar het gaat om de essentie in het leven. Dat vind ik heel mooi." Het dichten vormt wel een essentiële uitlaatklep. "Als arts ben je gebonden aan kaders en richtlijnen. Kunst daarentegen betekent voor mij een totale bevrijding. Ik publiceer bewust onder een pseudoniem. Als Erik Solvanger heb ik de vrijheid om te schrijven wat ik wil, ook dingen die ik in mijn dagelijks leven nooit zo zou zeggen. Patiënten weten meestal niet dat ik ook gedichten schrijf; heel soms spreekt iemand me erover aan." Zijn werk als psychiater inspireert zijn poëzie. "Het is natuurlijk niet zo dat ik een case meemaak en daar vervolgens over ga schrijven. Maar bizarre thema's of gebeurtenissen komen in mijn poëzie zeker terug. Ik heb me ook altijd erg aangetrokken gevoeld tot surrealistische en absurdistische dichters als Henri Michaux en Daniil Charms." "Ik probeer poëzie te schrijven die je over 20 jaar nog zou kunnen lezen - als ik even optimistisch mag zijn. Maar in mijn laatste bundel is wel wat actualiteit binnengeslopen. Een aantal gedichten zou je toch kunnen lezen als een aanklacht tegen maatschappelijk onrecht vandaag. Een reeks over bootvluchtelingen bijvoorbeeld." "In mijn poëzie laat ik vaak het hedendaagse en het verleden in elkaar overlopen. De klassieke mythologie is een bron van inspiratie; er duiken bijvoorbeeld geregeld goden op in mijn werk. Als je de grote klassiekers leest, merk je hoe modern die teksten vaak nog zijn, en hoe tijdloos de driften van mensen. Euripides bijvoorbeeld, dat is een briljant psycholoog."Is het antwoord op de vraag 'Waarom het leven in een witte jas sneller gaat' te vinden in de gelijknamige bundel? "Het is de beginregel van een van de gedichten. 'Witte jas' is meerduidig; je kan ook aan een gewaad denken, met associaties uit de geschiedenis of de mythologie ... Maar het is natuurlijk wel zo dat artsen al op relatief jonge leeftijd in aanraking komen met leven en dood, met existentiële situaties, en dat maakt indruk. Ook dat zie je terug in mijn gedichten." In de laatste bundel is ook het verlies van een ouder een thema - Solvangers vader overleed enkele jaren terug. Het leidde ertoe dat hijzelf vanuit Amsterdam weer naar Zeeland terugkeerde. "We wonen nu op de boerderij waar ik ben opgegroeid en die al generaties in de familie is." Samen met twee van zijn zussen zet hij het werk daar voort. "Een buurman doet het grootste deel, maar ik help soms ook een handje mee. Ik koester die plek, dat is iets wat we niet teloor wilden laten gaan. Dat aardse komt ook terug in mijn gedichten, en de tegenstellingen tussen platteland en stad ... Ik hou van die twee heel verschillende werelden." Arts, dichter en ook nog boer? "Ik leef graag in de breedte. We worden vaak gestimuleerd om vooral keuzes te maken. Maar de keerzijde daarvan is dat je dan niet meer om je heen kijkt, maar enkel voor je. Ik hou ervan om verschillende dingen naast elkaar te doen. Voor andere mensen kan het goed zijn om zich hun hele leven op één ding te richten, maar voor mij niet. Dat past niet bij mij, daar word ik niet gelukkig van."