'Ik kan binnen Petticoat mijn muzikale passie kwijt'

De zes meiden van Petticoat kennen elkaar sinds hun kleutertijd in Geel. Ze gingen naar dezelfde school en zongen in het kinder- en jeugdkoor Villanella. Deze vriendschap leidde enkele jaren later tot de oprichting van Petticoat. "Bij de oprichting waren we 16 jaar en hadden geen idee hoe ver Petticoat zou doorgroeien. Vanaf het begin kregen we gelukkig steun van theaterregisseur Luc Stevens, de vader van een van onze leden, wat ons een flinke duw in de rug heeft gegeven", vertelt Primus. Volgens de jonge huisarts was het voor Petticoat in het begin aardig zoeken naar de juiste muzikale richting. "We waren als groep zoekende, maar de laatste jaren hebben we onze richting weten te vinden. Door de jaren heen leerden we wat wel en wat niet werkt. Ook binnen de groep hebben we onszelf ontwikkeld. Iedereen vindt haar eigen sterktes en ontwikkelt een eigen karakter. In het begin waren we meer bezig met alles eerlijk te verdelen, maar nu durven we meer in te spelen op de talenten van ieder lid." Met hun nieuwste show 'Lang zullen we leven!' viert de groep hun 12-jarig bestaan. "In deze show staan herkenbare mijlpalen uit ons leven centraal, zoals naar school gaan, studeren en beginnen met werken. We benaderen deze thema's vanuit het perspectief van jonge twintigers. Daarnaast kijken we ook naar de toekomst en de verschillende levensfases die ons nog te wachten staan", vertelt Primus. "Onze voorstellingen zijn niet alleen muzikaal, maar bevatten ook theatrale elementen, waarmee we een extra visueel aspect toevoegen. We zingen allemaal, drie van ons spelen piano, van wie twee ook viool, en er is iemand die kleine percussie doet."De acts van Petticoat zijn door de jaren heen duidelijk geëvolueerd, zegt Primus. "Aanvankelijk brachten we alleen covers, waaraan we onze eigen draai gaven. Voor onze laatste voorstelling zijn we begonnen met het brengen van zelfgeschreven nummers. Dat maakt het niet alleen extra leuk, maar ook spannend, omdat het echt uit onszelf komt en we ons kwetsbaar opstellen. Bij een cover heb je een origineel waarvan je weet dat het muzikaal werkt en bij mensen aanslaat. Maar bij een eigen compositie begin je vanaf nul en moet je afwachten hoe het bij mensen binnenkomt en of het hen aanspreekt. De zelfgeschreven nummers sluiten aan bij onze levenswereld en -fases, en dat maakt het oprecht." Primus: "Qua zang bezetten we alles; iedereen zingt bijvoorbeeld stukken als sopraan of als alt, en dat wisselen we tijdens het optreden ook af. In het verleden hadden we een nummer waarbij we een bordje voorhielden waarop stond met welke zangstem we op dat moment zongen. Tijdens het nummer wisselden we voortdurend van zangstem en waren we de hele tijd bezig met het doorgeven van de bordjes, wat resulteerde in een hilarische chaos." Ondanks dat het beroep van huisarts veel tijd vraagt, is het voor Primus mogelijk om met de groep te blijven optreden. "We treden vooral op in de weekenden en avonden. Ook heb ik supertoffe collega's die altijd voor me willen invallen mocht het nodig zijn", zegt de huisarts. "Petticoat vormt voor mij een welkome afwisseling en aanvulling op mijn werk. Ik merk aan mezelf dat ik het ook nodig heb. Het zou ontzettend jammer zijn mocht het wegvallen. Ik kan er mijn muzikale passie in kwijt, wat me mentaal fris houdt." Een bijzonder moment voor de groep was afgelopen december, toen ze in Geel optraden met jeugdkoor Villanella, waarmee het jaren geleden allemaal was begonnen. "Dat was heel speciaal voor ons en voelde als een 'full circle'-moment, waarin alle ervaringen van de afgelopen jaren samenkwamen. We zijn nog steeds beste vriendinnen en het is geweldig dat we dit samen kunnen doen. Daar zijn we trots op", vertelt Primus. "De afgelopen jaren heeft iedereen bepaalde prioriteiten moeten stellen in haar leven, en dan rijst de vraag in welke vorm we als groep kunnen doorgaan. Maar we delen allemaal hetzelfde doel: samen muziek blijven maken en de mooie kansen grijpen die op ons pad komen. Het mooiste compliment dat ik ooit kreeg was van iemand uit het publiek. Die zei: 'Ik kan echt zien dat jullie vriendinnen zijn en dat jullie dat ook als groep uitstralen.'"