'Ik geloof niet dat de natuurlijke zin kort is'

Krasznahorkai publiceert onafgebroken sinds eind jaren 1970. Zijn oeuvre beslaat ruim tien romans, verhalen en essaybundels. Zijn debuutroman Satanstango over valse hoop in uitzichtloze armoede, een eeuwige condition humaine, was zowel inhoudelijk als in vorm een opmerkelijke tour de force.Het boek inspireerde filmmaker Béla Tarr om het in beelden om te zetten in een ruim zeven uur durende zwartwitfilm. Het was tevens het begin van een hechte samenwerking waaruit cultfilms als Werckmeister Harmonies, The Man from London en The Turin Horse voortkwamen. Het Nederlandse publiek kende Krasznahorkai dan ook in eerste instantie als scenarioschrijver - de roman Satanstango is pas in 2012 door Mari Alföldy vertaald."Het is geen vraag of mijn zinnen kort zijn of lang, ik geloof ook niet dat de natuurlijke zin kort is, korte zinnen heb ik altijd als buitengewoon manipulatief ervaren, of als een slechte gewoonte, mensen praten niet in korte zinnen, ik zit niet op een computer te tikken of op een potlood te kauwen en probeersels van zinnen op te schrijven, het geheel vormt zich in mijn hoofd, er stromen hele zinnen door mijn hoofd in allerlei richtingen, waar ik er dan voorzichtig hier en daar één probeer uit te lichten, waardoor een onderling verband ontstaat, iets wat beelden oproept die zich dan in het hoofd van de lezer nestelen.""De helden in deze romanachtige ruimte weten dat er geen hoop is dat ze uit deze situatie kunnen breken, en ze hebben dus geen verlosser nodig, maar iemand die hen kan laten geloven dat het zin heeft om in de verlossing te geloven. Een valse profeet is hun allerlaatste strohalm, want een echte profeet zouden ze niet geloven, die zouden ze stenigen en om zijn kruisiging vragen, zoals dat gebeurd is en nog steeds overal gebeurt. Er is een valse profeet nodig, die slim genoeg is om ze zó voor te liegen over de hoop, dat ze het wél geloven."