...
Na enkele gesprekken heb ik het gevoel dat ik ze ken, de bezoekers. Ik ken hun naam, weet gevoelige snaren liggen en weet vooral hoe de rollen in het gezin of de familie verdeeld zijn. Ik lees de vermoeidheid af van hun gezicht, ik voel de angst. Maar ook hun liefde kan stralen. Niets is zo ontroerend als een man of vrouw die de hand van de partner vasthoudt en een voorzichtige kus geeft, als zou de patiënt zo aan kracht en moed winnen. En of het helpt!