...
In zijn lange carrière woonde Bruno Holthof in België, de Verenigde Staten en nu dus Engeland. Een voor de hand liggende vraag van dokter Karl Dujardin (AZ Delta Roeselare) was dus om de drie systemen te vergelijken. "Perfect is het nergens", steekt Holthof van wal. "Het gras is altijd groener aan de andere kant. Onder Vlamingen vinden we allemaal dat we de beste gezondheidszorg ter wereld hebben. Daar zijn we echt van overtuigd. Spreek je met Engelsen dan zeggen zij: wij hebben het beste systeem. Ook zij zijn daar echt van overtuigd. En toen ik in de States woonde, zegden de Amerikanen: wij hebben veruit het beste systeem. Bepaalde uitspraken over Europa waren echt wel van de pot gerukt. Sommigen Amerikanen dachten zelfs dat we in Europa nog geen tv hadden." Holthof ziet in elk gezondheidssysteem goede en minder goede elementen. België roemt hij voor zijn grote toegankelijkheid. "Dat is ongelooflijk. Huisartsen, specialisten en de samenwerking tussen beide beroepsgroepen verloopt veel beter dan in Engeland waar de toegankelijkheid erg geëchelonneerd is en de samenwerking veel minder vlot verloopt dan in Vlaanderen." Engeland is dan weer sterk in kwaliteitsmeting en de focus op 'outcomes'. "Er wordt hier ongelooflijk veel gemeten en teruggekoppeld naar artsen, diensten en teams. De kwaliteitsbewaking in Engeland is heel sterk." De belangrijkste troef van het Amerikaanse systeem illustreert Holthof met zijn eigen ervaringen. "Een aantal Engelse innovaties in spin-outs begeleid ik naar commercialisering toe. Spijtig genoeg moet ik de meeste entrepreneurs de raad geven om eerst te streven naar een FDA-goedkeuring. Eens je die in de VS op zak hebt, is de adoptie plots gigantisch. De markt is zodanig groot dat Amerika het beste en veruit het snelste gezondheidssysteem is om innovatie te commercialiseren."