...

M We kankeren wat af. Als het niet over het weer is, dan wel over voetbal of het verkeer. Columnisten horen bij uitstek tot de risicogroep die zich hieraan bezondigt. Eloquent jeremiëren op één A4 levert een bovenzinnelijke climax op vergelijkbaar met endorfines bij een marathon.In Vlaanderen is het codewoord sinds kort besparingen. En dat exact 6% over alle beleidsdomeinen om putten in de toekomst te vermijden. De wollige debatten daarover in de pers gaan zelden over inhoud - de bang for the bucks - maar wel over duurzaam, achterban en uiteraard 'de mensen' versus subsidieslurpen en het primaat van de politiek.Wat we zelf doen, doen we uiteraard beter. Althans, dat dachten we met de nieuwe bevoegdheden van de 6de staatshervorming. In de voorbereidingen op de eerstelijnsconferentie van 2017 is het voorstel te lezen om het personeel van de huidige meso-structuren (samenwerkingsinitiatieven eerstelijnszorg, lokale multidisciplinaire netwerken, logo's,...) in te zetten als basisinvulling voor de toekomstige eerstelijnszones. De Wetenschappelijke Reflectiekamer zag de noodzaak niet van een tussenliggend regionaal niveau. Sterker nog: indien men het personeel zou alloceren op regionaal niveau, zou er weinig drive zijn voor lokale besturen om zich ten volle te engageren in de eerstelijnszones.Vlaanderen gaat nu onverstoord voor 14 regionale zorgzones. Pilootprojecten zullen in 2020 kunnen 'experimenteren' met inhoudelijke samenwerking, afstemming en synergie tussen de vele partners. Kan u nog volgen? Het risico op een verdere aliënatie met de zorgprofessionals is niet denkbeeldig. Al dat vergader is weinig concreet en erg ver van hun bed. En ook dat van de patiënt, of zo u wil, persoon met zorgnood. Een experiment impliceert gelukkig een onafhankelijke beleidsevaluatie van de impact op zorgkwaliteit en doelmatigheid. Het onderzoeksprotocol heb ik nog niet weten te vinden.Maar we gaan niet kankeren. Er zijn ook positieve noten. Die ressorteren uit ondernemerschap in de werkelijke loopgraven. Huisartsenkringen gaan zo meer en meer samenzitten en kiezen doordacht voor schaalvergroting. Ze verhogen op die manier hun doelmatige inzet voor bijvoorbeeld de huisartsenwachtpost. En in vele nakende klinische ziekenhuisnetwerken nemen de artsen het voortouw en vormen ze toenemend ziekenhuisoverschrijdende associaties. Ook dat is een keuze voor meer kwaliteit. Zelfs het Riziv begint nu kwaliteitsindicatoren in te bouwen, getuige de recente conventies voor de eerste twee zeldzame tumoren. Andere zullen volgen. Het IKEA-model, waar Maggie vanaf wil, vervaagt zo progressief. Vele artsen in de eerste - en tweedelijnszorg hebben het goed begrepen. Er wachten @wbeke en de opvolger van @Maggie_DeBlock - die er nu snel zal zijn - indrukwekkende uitdagingen. Gaan ze terug naar de tekentafel? En hoe gaan ze de huidige redundantie aan structuren blijven betalen? Stof genoeg voor een eerste interministeriële conferentie. Gelukkig krijgen ze hulp van zowel de Sint als de Kerstman. De informateur heeft immers al gratis eerstelijnszorg aangekondigd.