...
De studie liep in 49 huisartspraktijken van het Verenigd Koninkrijk, bij 628 pas gediagnosticeerde patiënten met diabetes type 2. Twaalf maanden na hun diagnose legden de deelnemers een gestandaardiseerde test af waarmee ze het empathisch potentieel van hun huisarts gedurende het afgelopen jaar konden beoordelen.Studies hebben al eerder aanwijzingen gevonden dat een empathische arts de evolutie en prognose van diabetes type 2 gunstig beïnvloedt. Maar deze studies voorzagen in een korte follow-up en formuleerden langetermijnresultaten op basis van extrapolatie.Vanzelfsprekend is het betrouwbaarder een echte follow-up op lange termijn in te stellen. Dat deden de Britse onderzoekers: ze volgden de patiënten tien jaar en registreerden zowel het vóórkomen van een eerste cardiovasculair incident als de mortaliteit door alle oorzaken.Een follow-up op korte termijn, zo zeggen de auteurs, kan leiden tot vaststellingen waarbij het verband tussen oorzaak en gevolg net andersom is als wat men wil aantonen (reverse causation). Op korte termijn zal de huisarts immers terecht het heft wat sterker in eigen handen nemen bij de ziekste patiënten, die het grootste risico op complicaties en mortaliteit hebben. In deze omstandigheden vindt men dus inderdaad een verband tussen wat minder empathisch gedrag bij de arts en een minder goede prognose, maar oorzaak en gevolg zijn hier omgewisseld.Tijdens de follow-up kreeg 19% van de patiënten een cardiovasculair incident, terwijl 21% overleed. De empathiescores die de patiënten hun huisarts toekenden, werden in tertielen verdeeld. Respondenten die hun arts een empathiescore in het hoogste of middelste tertiel gaven, hadden tijdens de tien jaar follow-up minder cardiovasculaire incidenten en een lagere sterfte dan patiënten die in het onderste tertiel bleven. Voor het eerstgenoemde eindpunt werd het significantieniveau niet bereikt, maar wel voor het tweede (HR voor het hoogste tertiel: 0,60 - p=0,05).De auteurs denken dat een empathische arts bij patiënten het angstniveau beter onder controle helpt te houden, en hen tot positieve verwachtingen en optimisme aanzet. De literatuur meldt dat deze factoren gerelateerd zijn aan een langere levensverwachting.Uit de literatuur blijkt ook dat empathische artsen er beter in slagen de patiënt tot gewenste leefstijlaanpassingen en therapietrouw aan te zetten - dit werd in de huidige studie niet gemeten. In lijn daarmee zal de empathische arts zijn patiënten motiveren om actief in het behandelen van hun ziekte te participeren. Empathische mensen zijn waarschijnlijk ook goede luisteraars, merken de auteurs nog op. Een arts die precies weet hoe zijn patiënt het maakt, zal de meest adequate maatregelen nemen of voorstellen.