...
Vooral de mensen die momenteel nog in Oekraïne verblijven, zijn er beroerd aan toe. Een regelrechte schending van de conventie van Genève, zeggen gezondheidsexperts Tim Lang en Martin McKee in British Medical Journal. Het uithongeren van de bevolking bij wijze van oorlogsvoering wordt door deze conventie immers verboden. Oekraïne wordt vaak bestempeld als de broodkorf van Europa. Het land is ook een belangrijke producent van gerst, koolzaad en zonnebloemolie. Zo'n 17% van de wereldwijde export van maïs is afkomstig van Oekraïne, naast 12% voor tarwe en 30% voor zonnebloemzaad. De oorlog steekt een stokje voor de export. Nagenoeg 25% van de tarwe en 43% van de maïs die tijdens het jongste seizoen werd geoogst, moet nog worden uitgevoerd. Odessa, de belangrijkste haven, ligt stil. Andere landen zullen deze mankementen niet zomaar kunnen compenseren. De voedselprijzen waren al de hoogte in gegaan in de nasleep van de coronacrisis. In 2021 steeg de prijs van tarwe en gerst met 31%, die van koolzaad en zonnebloemolie met meer dan 60%. Iedereen voelt dat in zijn portemonnee, maar sommige landen zijn bijzonder kwetsbaar. Libanon verloor het grootste deel van zijn graanvoorraad in de explosie die in augustus 2020 de haven van Beiroet verwoestte. Yemen heeft tegelijk met droogte en oorlog af te rekenen en zou zonder invoer van tarwe wel eens door hongersnood kunnen worden getroffen. Een reeks andere landen krijgen steun van ontwikkelingsprogramma's, maar die zullen op termijn ook niet meer weten waar ze de voorraad moeten halen. Ten slotte moet nog gewezen worden op de kwetsbaarste middens in rijke landen. Tim Lang en Martin McKee stellen drie strategieën voor om de schade te beperken. Er moet een rem gezet worden op het verspillen van eetbaar voedsel. In 2018 ging in Groot-Brittannië naar schatting 9,5 miljoen ton voedsel verloren, waarvan 70% afkomstig was van gezinnen. Daarnaast moet er minder vlees geproduceerd worden. Een studie schat dat de volledige overstap van dierlijk naar plantaardig voedsel 350 miljoen mensen kan voeden. Bovendien moeten landen meer op de eigen productie gaan rekenen om een voedselvoorraad op te bouwen. Te veel landen zijn de nadruk gaan leggen op import, die goedkoper uitvalt.