...
Voldoende gemotiveerde mensen vinden die in de zorg willen stappen en honderden zo niet duizenden noden aanvullen, wordt dramatisch zelfs met een bijhorende kostprijs. Hulp halen door zorgkundigen te ronselen uit landen die minder welstellend zijn is de wereld op zijn kop, in hun land zijn ze immers prioritair nodig voor het in stand houden van hun reeds precair zorgniveau. Ondertussen wordt gezondheidszorg ervaren als een last op de staatsbegroting; het zou nochtans eerder een doel moeten zijn. Geven we dan maar ons solidariteitsmodel op om de begroting van defensie bij te sturen? Zullen alle betrokken partijen nu een geneeskunde met twee snelheden toelaten? Het merendeel van de artsen zullen door de aard van hun engagement de laatsten zijn in de samenleving om deze evolutie toe te laten.