...
Weinigen weten zo soul te verbinden met donkere teksten en door merg en been gaande gitaarriffs als Greg Dulli. Niemand schreeuwt zo mooi zijn teksten live of op plaat. Intens is het predicaat dat het best past bij de man die in volle grunge periode begin jaren 1990 met zijn band The Afghan Whigs gitaarrock met soul wist te versmelten.Dat leverde albums als Gentlemen op, door vele melomanen tot hun absolute favorieten gerekend. Lust, loutering, al dan niet onmogelijke liefde: de thema's zorgden steeds voor een muzikale verklanking van een romantische thriller.Dulli bezwoer zoals zovele artiesten zijn demonen niet alleen met creativiteit. Hij belandde ook in de psychiatrie maar is na al die jaren levendiger dan ook, net zoals zijn spitsbroeder Mark Lanegan met wie hij dat andere fantastische project The Gutter Twins vormde. De naam zegt genoeg.The Afghan Whigs verdwenen een hele tijd van het toneel, maar kwamen bij het begin van het vorige decennium in volle kracht terug met ijzersterke optredens als resultaat. In die periode trad Dulli voor het eerst solo op de voorgrond wat twee prachtconcerten opleverde in ons land.Nu The Whigs weer even 'on hold' staan, doet hij opnieuw een tour in kleinere zalen. Meer nog, hij bracht zopas voor het eerst een soloabum uit, Random Desire, dat zowel herkenbaar als verrassend klinkt. U hoorde misschien al de voortreffelijke single Pantomime. Met deze plaat wenste hij zijn versie te maken van een eenmansband, in navolging van zijn groot idool, Prince. Geslaagd 'debuut', maar we hadden niets anders verwacht van een man die er eerder al in slaagde Barry White hip te laten klinken.