'Die jongere generatie heeft gelijk'

Prof. Altintas: "Toen ik solliciteerde, was mij een stageplaats gynaecologie-oncologie beloofd. Die werd ingepikt door een mannelijk familielid van de prof. Maar discriminatie op de werkvloer heb ik nooit ondervonden. Misschien is dat ook een beetje mijn positieve ingesteldheid, ik kan omgaan met negativiteit en ben iemand die gelooft in hard werken." Patiënten maken soms wel onderscheid tussen mannelijke en vrouwelijke artsen, maar dat heeft volgens prof. Altintas meer te maken met de arts-patiëntrelatie dan met discriminatie. "Ik doe vooral borstkankers en gynaecologische kankers, en daarvoor hebben patiënten graag een vrouwelijke arts. Maar er zijn evengoed patiënten die een mannelijke arts verkiezen." Altintas is moeder van vier kinderen, waarvan er twee geboren werden tijdens de laatste jaren van haar opleiding geneeskunde. "Er bestond toen geen statuut voor assistenten of stagiaires die ook moeder waren. Dus ben ik na acht weken weer aan het werk gegaan; ik had de luxe gewoon niet om weg te blijven. Als jongere collega's wel hun moederschapsverlof gebruiken en soms aansluitend nog hun gewone vakantie opnemen, wordt dat niet altijd gewaardeerd. Geneeskunde is een apart beroep. Als een arts zes maanden wegvalt, vinden je patiënten dat niet zo fijn. Maar dat is vandaag gelukkig geen reden meer om een vrouwelijke assistent niet aan te nemen." Op de werkvloer speelt veeleer een generatieconflict dan een genderconflict, vindt prof. Altintas. "Ik hoor oudere collega's wel zeggen: wij klopten hele weekends wachtdienst zonder boe of ba. Was dat beter? Ik denk het niet. We moeten nog veel meer rekening houden met de geestelijke gezondheid van mensen op de werkvloer, of dat nu een man of een vrouw is." "Soms denk ik wel eens: die jongere generatie heeft eigenlijk gelijk. Ik heb nu vier volwassen kinderen, en die heb ik niet zien opgroeien. Daar heb ik soms een beetje spijt van. Ik kan me indenken dat andere moeders een heel andere work-lifebalance willen. Dat is een individuele keuze en daar mag je als vrouw niet op worden afgerekend." Prof. Altintas vindt internationale vrouwendag een mooi initiatief. "Ik word ook bijna elk jaar geïnterviewd", lacht ze, "ik ben nu eenmaal een bekende oncologe die ook nog eens vier kinderen heeft grootgebracht. Die erkenning vind ik mooi. Maar laat Vrouwendag alsjeblieft geen commerciële bedoening worden zoals Valentijn, want dan hoeft het voor mij niet meer."