Déjà vu

Ik heb geprobeerd om van op afstand het hele vaccinatiebeleid kritisch te overschouwen. Er wordt van de overheid weer een enorme investering van ons gevraagd om gans het vaccinatiegebeuren, een zeer log logistiek geheel, op gang te krijgen. Déjà vu.Je kunt er niet onderuit dat het enorm veel mankracht vraagt (vrouwen mogen ook meedoen) om alles te ontplooien. Het financiële kaartje, daar wil ik niet aan denken... Dit om vast te stellen dat er per vaccinatiecentrum slechts een paar honderd stalen beschikbaar zijn om te starten.Keren we even de zaken om met de uitrol via de eerste lijn. Geen peperdure centra, geen leger personeel maar de aanpak vanuit de basis, onze praktijk. Oké, dit vraagt tijd en inzet van ons. Dit is nu ook het geval, wij moeten nu ook meedraaien, onze basistaak in de steek laten en de snelheid van vaccineren zal niet vlugger gaan via de centra.Bepalende factor is het aantal vaccins. Zonder meel bak je nu eenmaal geen brood. Met de Mexicaanse griep hebben wij ook bewezen dat we die taak aankonden. Nee, ik heb ver van een goed gevoel zoals de zaken nu verlopen (of juist niet). Ik stel dat vertrekken door te vertrekken vanuit de basis, de eerste lijn, de huisarts, een veel efficiëntere, goedkopere en standvastigere vaccinatie zou aangeboden worden.Alleen, wij krijgen totaal geen vaccins, de centra een handvol. Mogelijks zie ik het te simplistisch. Eenvoudig werkt meestal beter dan de mastodont die nu uitgewerkt wordt. Mij valt de uitbundigheid op in de nieuwsflashes vanuit de pas opgestarte centra. Maar het lijkt eerder alleen een mooie verpakking rond een lege doos: er zijn immers amper vaccins ter beschikking. Proeflopen en testing van de doeltreffendheid van de centra: dat moet zeker gebeuren. Maar wie garandeert ons dat er in de nabije toekomst voldoende entstof zal zijn?