...
In het autobiografische boek met dezelfde titel schetst Alain Platel hoe hij in de loop van zijn leven, en de laatste jaren in het bijzonder, met sterven geconfronteerd werd. Toen zijn muzikale compagnon de route Fabrizio Cassol voorstelde om het Requiem van Mozart vanuit verschillende invalshoeken zoals jazz, opera en populaire Afrikaanse muziek te benaderen, besloot Alain Platel "te vertrekken van wat de corebusiness is van een requiem: de dood".Hij contacteerde zijn huisarts en goede vriend, Marc Cosyns. Zo kwam Alain Platel in contact met L., haar man en familie. Platel kende L. overigens sedert zijn studententijd, onder meer als voorvechtster van het recht op abortus, gelijkheid tussen man en vrouw, een eerlijke verdeling van de aardse rijkdom... Ze stemde toe om haar geplande euthanasie te filmen en te gebruiken in een voorstelling.Alain Platel deelt met de lezer het logboek dat hij bijhield en hij becommentarieert het. Tal van overwegingen en ethische vragen komen aan bod. Zo zijn er de reacties van de vrouw en haar familie, of ook de omzichtigheid waarmee de beelden van de stervende vrouw achteraf uitgezocht en bewerkt, en in de voorstelling geïntegreerd werden.Er volgen reacties van het hele team dat meewerkte aan de voorstelling en van toeschouwers die de voorstelling bijwoonden. Ondertussen gunt Alain Platel ons een blik in zijn leven en carrière. We leren sleutelmomenten en -figuren uit zijn artistieke ontwikkeling kennen, en meteen ook een stuk van de rijke geschiedenis van zijn Ballets C de la B.