In de comic Calvin and Hobbes van Bill Watterson spelen de twee protagonisten - de zesjarige kwajongen Calvin en zijn imaginaire tijgervriendje Hobbes - regelmatig het zelfbedachte 'Calvinball'. Eigen aan dit balspel is dat de regels nooit twee keer dezelfde zijn.

Ik vraag me soms af of Frank Vandenbroucke stiekem fan is van Calvin and Hobbes.

Beide spelers kunnen tijdens het spel bestaande regels wijzigen en nieuwe regels bedenken. Bijvoorbeeld: net wanneer Calvin denkt te kunnen scoren, verklaart Hobbes dat de doelen van plaats gewisseld zijn en dat Calvin dus een owngoal gaat maken. Oh ja, en het andere doel is ook net onzichtbaar geworden.

Ik vraag me soms af of Frank Vandenbroucke stiekem fan is van Calvin and Hobbes. Hij draait er in elk geval zijn hand niet voor om spelregels aan te passen als het spel een volgens hem ongewenst resultaat oplevert. Een van de regels in ons systeem is dat een akkoord tussen ziekenfondsen en beroepsverenigingen van tandartsen slechts van kracht wordt als minstens 60 procent van de tandartsen toetreedt. Voor het akkoord 2024-2025 deden echter slechts 56,97% van de tandartsen dat.

Geen akkoord dus? De zeer pragmatische oplossing die de minister uit zijn mouw schudde, werd zopas door de Kamer goedgekeurd. De nieuwe regel is dat een conventiegraad van 55% volstaat. Gevolg: het akkoord, inclusief afgesproken indexering van de honoraria en extra middelen voor de sector, kan toch uitgevoerd worden.

"Iedereen wint, niemand verliest", verklaarde Vandenbroucke daarover in deze krant. In zijn nieuwe boek laat Vandenbroucke verstaan dat er wel meer regels in het overlegmodel aan herziening toe zijn. Het is zijn goed recht dat te vinden, maar zou het dan niet eerlijker zijn om nieuwe regels af te spreken voor het spel begint? In 'Calvinball' is onvoorspelbaarheid deel van de charme van het spel. In de gezondheidszorg zijn we meer gebaat met duidelijke doelen waar de betrokkenen het over eens zijn.

In de comic Calvin and Hobbes van Bill Watterson spelen de twee protagonisten - de zesjarige kwajongen Calvin en zijn imaginaire tijgervriendje Hobbes - regelmatig het zelfbedachte 'Calvinball'. Eigen aan dit balspel is dat de regels nooit twee keer dezelfde zijn. Beide spelers kunnen tijdens het spel bestaande regels wijzigen en nieuwe regels bedenken. Bijvoorbeeld: net wanneer Calvin denkt te kunnen scoren, verklaart Hobbes dat de doelen van plaats gewisseld zijn en dat Calvin dus een owngoal gaat maken. Oh ja, en het andere doel is ook net onzichtbaar geworden. Ik vraag me soms af of Frank Vandenbroucke stiekem fan is van Calvin and Hobbes. Hij draait er in elk geval zijn hand niet voor om spelregels aan te passen als het spel een volgens hem ongewenst resultaat oplevert. Een van de regels in ons systeem is dat een akkoord tussen ziekenfondsen en beroepsverenigingen van tandartsen slechts van kracht wordt als minstens 60 procent van de tandartsen toetreedt. Voor het akkoord 2024-2025 deden echter slechts 56,97% van de tandartsen dat. Geen akkoord dus? De zeer pragmatische oplossing die de minister uit zijn mouw schudde, werd zopas door de Kamer goedgekeurd. De nieuwe regel is dat een conventiegraad van 55% volstaat. Gevolg: het akkoord, inclusief afgesproken indexering van de honoraria en extra middelen voor de sector, kan toch uitgevoerd worden. "Iedereen wint, niemand verliest", verklaarde Vandenbroucke daarover in deze krant. In zijn nieuwe boek laat Vandenbroucke verstaan dat er wel meer regels in het overlegmodel aan herziening toe zijn. Het is zijn goed recht dat te vinden, maar zou het dan niet eerlijker zijn om nieuwe regels af te spreken voor het spel begint? In 'Calvinball' is onvoorspelbaarheid deel van de charme van het spel. In de gezondheidszorg zijn we meer gebaat met duidelijke doelen waar de betrokkenen het over eens zijn.