...

Dat stelt de beroepsvereniging van anesthesisten. Uiteraard is de problematiek ruimer dan één medische discipline. Ze sleept ook al jaren aan. De anesthesisten kaartten het aan in een brief aan minister van Sociale Zaken Frank Vandenbroucke (Vooruit). "Na herhaaldelijk aandringen" beloofde het kabinet zich over de kwestie te buigen. De anesthesisten vragen echter een breed parlementair debat. De beroepsvereniging, bijgestaan door advocatenkantoor Dewallens, schreef eerder al een brief naar Vandenbroucke. Ze stellen een manifest overaanbod aan anesthesisten in opleiding vast. De federale planningscommissie is op de hoogte maar neemt inzake niet EU-kandidaten haar verantwoordelijkheid niet, aldus het schrijven. "Door de instroom van niet-EU-kandidaten neemt het overaanbod gestaag toe. Met kwaliteitsverlies tot gevolg." Het diploma arts van mensen die vanuit een niet-EU-land naar België komen, is uiteraard geen diploma dat hier werd toegekend. Evenmin is het gelijkgesteld met een Belgisch diploma op grond van Europese regelgeving. Wel bestaat er een specifieke regeling voor. Daardoor kunnen niet-Europeanen met een niet-Europees diploma in de geneeskunde in ons land het beroep van arts uitoefenen. Wel moeten de gemeenschappen (NARIC) het buitenlands diploma eerst gelijkwaardig verklaren. En er is (federale) "toelating van de koning" nodig om het beroep uit te oefenen. Zo beoogt de wetgever te vermijden dat "grote aantallen beroepsbeoefenaars" er gebruik van zouden maken. Deze buitenlandse artsen zouden dan bij ons geneeskunde uitoefenen zonder onder de Belgische contingenteringswetgeving te vallen. In de praktijk werkt die filter duidelijk niet, stelt de brief van het advocatenkantoor. Buitenlandse artsen komen zo goed als ongehinderd en in stijgende mate België binnen. Het probleem werd al in maart 2021 aangekaart in een open brief van de Hoge Raad van artsen-specialisten en huisartsen. Kern van het probleem is dat het NARIC en de expertcommissie die haar adviseert "slordig en laks" oordeelt over de gelijkwaardigheid van de buitenlandse diploma's. Artsen kunnen daardoor zonder voldoende kwaliteitsgaranties in ons land geneeskunde uitoefenen. Ons land heeft trouwens, volgens de brief van Dewallens, "geen enkele behoefte aan artsen met diploma's uit niet-EU-landen". Een oplossing zou er in bestaan dat de federale overheid met haar 'kwantitatieve bevoegdheid" beslist niet-EU-artsen slechts toe te laten in functie van de opportuun geachte volumes. Ze levert dan een te bepalen maximaal aantal visa af. "De procedure past dan dezelfde logica toe die geldt voor artsen opgeleid in België of in de Europese Unie", besluit het advocatenkantoor.